| “ | W górach wychowamy silne, zdrowe kocięta.
|
” |
—Chmury Pędzące do swojej partnerki, "Długie cienie", strona 277 | ||
Chmury Pędzące (ang. Chasing Clouds) – członek Starożytnego Plemienia, dawniej ostry pazur Starożytnych.
Opis[]
Chmury Pędzące to duży[4], jasno[5] szaro-biały kocur[6] o niebieskich oczach[1].
Fabuła[]
Potęga Trójki[]
Długie cienie[]
Chmury Pędzące to starożytny kot, który później został przodkiem Plemienia Płynącej Wody.
Orlica Skręcona wspomina go, kiedy mówi, że oboje idą zobaczyć, co robią Dwunożni ze swoimi potworami. Księżyc Wschodzący okazuje się być jego partnerką, a ona jest w ciąży z ich kociakami. Sójcza Łapa, który ma postać Skrzydła Sójki, jest uderzony jego podobieństwem do Księżyca Połowy, która później okazuje się jego córką. Chmury Pędzące rzuca swojej partnerce długie, smutne spojrzenie, gdy decyduje, że chce zostać, ale ona rzuca kamieniem, by odejść. Kocur jest zaskoczony, gdy Pieśń Kamienna ogłasza, że wyruszają o zmierzchu. Sugeruje, że powinni przynajmniej zapolować, aby każdy kot był w pełni najedzony przed wyjściem. Chmury Pędzące zmierza się w polowanie, ale zatrzymuje się obok Księżyca Wschodzącego. Obiecuje jej, że w górach wychowają silne, zdrowe kociaki.
Omen Gwiazd[]
Znak księżyca[]
Gdy Skrzydło Sójki przybywa w góry, Księżyc Wschodzący mówi pilnie do Pieśni Kamiennej, mówiąc mu, że Chmury Pędzące właśnie przybył ze zdobyczą. Podczas gdy Pieśń Kamienna i Bryza Szepcząca debatują, czy powinni odejść, Pieśń Kamienna kieruje swoje uszy w stronę jaskini, z której wychodzi Chmury Pędzące, który jest widziany, jak oczyszcza skórę z lodu. Następnie przemawia Pieśń Kamienna, twierdząc, że burza się nie skończyła, co widać ze skóry Chmur Pędzących, i że równie dobrze mogą się przespać.
Chmury Pędzące idzie do Skrzydła Sójki, który próbuje zebrać myśli. Chociaż jego skóra jest nadal wilgotna i zlepiona po szalejącej burzy, kocur ogłasza, że potrzebują więcej świeżej zwierzyny, co oznacza również, że musieli opuścić jaskinię, aby ją zdobyć. Skrzydło Sójki zauważa, że kocur wyglądał na tak zmęczonego, że mysz prawdopodobnie mogłaby go przewrócić, ale widzi też wyraz determinacji w jego oczach. Wtrącając się do myśli Skrzydła Sójki, Chmury Pędzące pyta Pieśń Kamienną o patrol myśliwski. Gdy patrol zbiera się i odchodzi, Skrzydło Sójki podąża za Chmurami Pędzącymi, wspinając się po zboczu pokrytym luźnymi kamykami. Kiedy Księżyca Połowa zaczyna spadać z krawędzi, Skrzydło Sójki próbuje ją podnieść, gdy ojciec kotki naciska na niego, chwytając drugie ramię Księżyca Polowy. Po jej uratowaniu, Chmury Pędzące z niepokojem pyta, czy wszystko jest w porządku, pochylając się w jej stronę, aby pozwolić jej użyć jego ramienia, aby mogła unieść się do łap. Skrzydło Sójki zauważa, że jego oczy były ostre ze strachu, przypominając sobie, że był ojcem Księżyca Połowy. Księżyca Połowa dziękuje dwójce i twierdzi, że wszystko z nią w porządku, jej ojciec kiwa głową i ponownie przejmuje prowadzenie. Prowadzi koty do stromej doliny, gdzie kilka poszarpanych skał wystaje ze śniegu. Księżyca Połowa grzęźnie w ciernistym gąszczu i Chmury Pędzące wbija pazury w gałąź, by jej pomóc. Mówi córce, żeby się nie ruszała i że wkrótce ją wydostanie.
Krzew zaczyna się trząść, gdy Chmury Pędzące wbija pazury w gałąź, próbując oderwać ją od skóry córki. Kiedy Skrzydło Sójki nie łapie ryjówki, podczas gdy Chmury Pędzące pomaga Księżyca Połowie się wydostać, Pieśń Kamienna wyraża zdziwienie, że ofiar było więcej niż maleńka mysz, którą złapał Chmury Pędzące tego ranka.
Kocurowi udało się uwolnić córkę z cierni, mówi jej- kiedy wyciąga szyję, aby zobaczyć, czy straciła jakiekolwiek futro- że nie sądził, że pod krzakiem jest coś jeszcze i że burza się nasilała. Przypomina, że wszyscy zamarzliby na śmierć, gdyby się zgubili. W drodze powrotnej do jaskini orzeł zaczyna atakować koty. Skrzydło Sójki wywołuje alarm, powodując, że Pieśń Kamienna i Chmury Pędzące odskakują w bok od orła. Gdy Skrzydło Sójki próbuje ocalić Księżyca Połowę, ojciec kotki rzuca się na orła, zatapiając pazury i zęby w jednym ze skrzydeł, odciągając drapieżnika od swojej córki. Ptak puszcza Księżyca Połowę i Skrzydło Sójki, a kiedy młody kocur podnosi wzrok, widzi, jak ptak zrzuca Chmury Pędzące ze skrzydła. Szaro- biały kocur jest na wpół oszołomiony, a orzeł chwyta szponami za jego ramiona.
Skrzydło Sójki i Pieśń Kamienna wyskakują z boku, łapią kocura za łapy, gdy ptak wznosi się wyżej. Ptak puszcza ich i Chmury Pędzące ląduje ciężko na dwóch kotach. Krew zaczyna płynąć po jego skórze w miejscu, gdzie zostało oderwane futro. Księżyca Połowa jest zdenerwowana, a Skrzydło Sójki pamięta, że Chmury Pędzące jest jej ojcem. Grupie udaje się wrócić do jaskini, a kocur upada na legowisko. Skrzydło Sójki natychmiast zabiera się do pracy, próbując go wyleczyć. Po tym, jak Chmury Pędzące zdrowieje, okazuje swoją wdzięczność Skrzydłu Sójki. Jest również dumny, że odpędzili orła.
Przewodniki[]
Ostateczny przewodnik[]
O Chmurach Pędzących wspomniano na stronie Księżyca Połowy, jako jej ojca.
Cytaty[]
| “ | Pieśń Kamienna: Odpoczniemy do wieczora. Wyjdziemy, kiedy potwory Dwunożnych będą spać. Chmury Pędzące: Tak szybko? Pieśn Kamienia: Zwlekaliśmy już wystarczającą długo. Nic nas już tu nie trzyma. Skrzydło Sójki powiedział nam o skalistych pagórkach, któe na nas czekają. Tam znajdziemy dom. Chmury Pędzące: W takim razie zapolujmy. Zanim wyruszymy, niech wszyscy dobrze się najedzą.
|
” |
—Chmury Pędzące i Pieśń Kamienna, "Długie cienie", strona 276 | ||
Galeria[]
Bazy postaci[]
Ta grafika może być używana poza Wojownicy Wiki (z wyjątkiem innych wikii) jedynie do przedstawienia wyglądu tej postaci, w niezmienionej formie, koniecznie za podaniem źródła. Więcej.
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Wyjawione w "Długich cieniach", spis klanów
- ↑ Wyjawione w "Znaku księżyca", strona 268 (angielskie wydanie)
- ↑ 3,0 3,1 Wyjawione w "Długich cieniach", strona 274
- ↑ 4,0 4,1 Wyjawione w "Długich cieniach", strona 268
- ↑ Wyjawione w "Znaku księżyca", strona 273
- ↑ Wyjawione w " Długich cieniach", strona 268