Wojownicy Wiki

Prosimy zapoznać się regulaminami:
- wiki,
- dyskusji,
- blogów,
- baz.

CZYTAJ WIĘCEJ

Wojownicy Wiki
Advertisement
Wojownicy Wiki
Uwaga! Ten artykuł może zawierać spoilery. Jeżeli nie chcesz sobie psuć radości z czytania, zawróć stąd jak najszybciej.
Trójkąt ostrzegawczy
Uwaga! Ten artykuł wymaga dopracowania. Jeśli możesz, rozbuduj go lub sprawdź jego treść.
Gwiazdy spoglądają na to miejsce od niepamiętnych czasów. Kamień pod moimi łapami trwa od niezliczonych sezonów. Ta wielka skała nie wyrosła z ziemi, abym ja mogła na niej usiąść. Te drzewa nie urosły, aby dać wam schronienie. Trawa nie porosła wrzosowiska, aby łatwiej się nam chodziło po miękkim. Króliki nie wydrążyły nor, byśmy urządzili w nich legowiska. Las nie spłonął, by zniszczyć twój dom [Niebo Czyste]. Ta ziemia nie należy do nas. Zamieszkujemy ją przez kilka krótkich księżyców, po czym znikamy. Ale ziemia żyje. Nie do nas należy rozdrapywanie jej na kawałki i dzielenie jak zdobyczy. Musimy szanować ją i chronić. Ona nas karmi i daje nam schronienie. Czy wszyscy możemy się z tym zgodzić?

—Cień Wysoki do Nieba Czystego i jego kotów przy Czterech Drzewach, "Pierwsza bitwa", strony 294-295


Cienista Gwiazda (ang. Shadowstar) – dawna i pierwsza przywódczyni Klanu Cienia, wcześniej pierwsza osadniczka w obozie Cienia Wysokiego, włóczęga i członkini Starożytnego Plemienia. Obecnie przebywa w Klanie Gwiazdy.

Opis[]

Cienista Gwiazda to mała[16], gibka[17], silna[18] czarna[6] jak noc[19] kotka o gęstym futrze[6], gładkim ciele[20] i bystrych[21], jasno[22]zielonych oczach[6] w kolorze świeżych liści w blasku słońca[23].

Charakter[]

Gdy grupa z Plemienia opuszczała góry, Cień Wysoki dała się poznać jako cicha kotka, jednak Skrzydło Szare cenił ją za inteligencję i powściągliwość - zauważył też, że rzadko kiedy się odzywała, lecz jeśli coś mówiła, było to coś wartego uwagi. Po śmierci Mchu Cienistego, lidera grupy, kotka udowodniła, że potrafiła odsunąć smutek i żałobę na bok, na rzecz zastąpienia kocura w jego roli i kontynuacji podróży na nowe terytoria. Była także niepewna swoich zdolności przywódczych, gdy dotarła z grupą na wrzosowisko, a jej wątpliwości jeszcze bardziej się pogłębiły, gdy niektóre z kotów wolały przywództwo Skrzydła Szarego zamiast jej oraz kiedy musiała mu je powierzyć, aby zaopiekować się rannym w pożarze bratem. Jednak gdy stan zdrowia szarego kocura się pogorszył, Cień Wysoki zgodziła się przewodzić grupą wraz z nim. Podczas swojego przywództwa na wrzosowisku, kotka była niepewna i podejrzliwa wobec nieznajomych, nad czym ubolewał Skrzydło Szare, jednak trzymała swoje emocje na wodzy i mimo szorstkości, była wobec nich kulturalna. Mimo to bywała porywcza i łatwo było ją zdenerwować, gdy inni grali na jej cierpliwości, zwłaszcza jej wygadany i samochwalczy brat, którego regularnie upominała, choć wciąż go kochała.

Historia[]

Chociaż Klan Cienia w dzisiejszych czasach ma reputację chłodu i chciwości, nic z tego nie znalazło odzwierciedlenia w jego założycielce. Ta sprytna, niezależna kotka może na pierwszy rzut oka onieśmielać, ale pod tym stoickim wyglądem kryje się szlachetna, mądra kotka, która bardzo troszczy się o koty pod jej opieką. Czy ta dostojna kotka nadal będzie udowadniać szlachetną obecność we wczesnych klanach? A może od niej zacznie się mroczna reputacja jej klanu?

—Opis z oficjalnej strony, tłumaczenie nieoficjalne

Cienista Gwiazda była pierwszą przywódczynią Klanu Cienia na leśnych terytoriach. Urodziła się jako Cień Wysoki razem z bratem, Cieniem Księżycowym w Starożytnym Plemieniu. Była jedną z pierwszych kotów zgadzających się by opuścić Góry. Po śmierci Mchu Cienistego przewodziła grupie. Rozbiła obóz na wrzosowiskach i była nieufna wobec obcych. Po śmierci Cienia Księżycowego, będąc w żalu i rozpaczy przekazała przywództwo Skrzydłu Szaremu, ale później ona i Skrzydło Szare razem przewodzili grupie. W trakcie bitwy przeciwko grupie Nieba Czystego, Cień Wysoki nie wahała się zabijać, przez co zamordowała Szyszkę. Gdy grupy zaczęły się rozdzielać, postanowiła, że ona i jej grupa zamieszkają w sosnowym lesie, a nazwa jej grupy została zmieniona na Klan Cienia. Otrzymała dziewięć żyć i została Cienistą Gwiazdą. Stała się podejrzliwa wobec Wody Wartkiej, która próbowała ją zabić. Rozpoczęła bitwę między klanami, podczas której zabiła się nawzajem z Wodą Wartką. Była pierwszą przywódczynią, która straciła wszystkie dziewięć żyć. Po śmierci wstąpiła w szeregi Klanu Gwiazdy.

Fabuła[]

Świt Klanów[]

Szlak słońca[]

Gdy Barda ogłasza odejście grupki kotów, która uda się w podróż szlakiem słońca pod przywództwem Mchu Cienistego, Cień Wysoki z ekscytacją mówi, że pójdzie. Następnego ranka Skrzydło Szare budzą podekscytowane rozmowy i dostrzega czarną kotkę, Obłok Plamisty, Runo Łaciate i Zająca Ośnieżonego siedzących razem - ta pierwsza wstaje i na głos zastanawia się, jakich nowych technik łowieckich będą się musieli nauczyć w nowym domu. Zając Ośnieżony drażni się, stwierdzając, że zawsze była dobra w podkradaniu się, nawet i do śpiącej zwierzyny, a ta odpowiada, że to się przyda.

Później Skrzydło Szare wraz ze Strumykiem Lśniącym zauważają jak Niebo Czyste, Cień Wysoki, Runo Łaciate i Kwiat Słotny pod dowództwem Mchu Cienistego wspinają się po zboczu w ich kierunku. Niebo Czyste wyjawia, że chcą wejść na samą górę, by znaleźć najdogodniejsze wyjście przez góry w kierunku wschodzącego słońca. Chwilę później, czarna kocica wraz z resztą grupą wraca do jaskini, a Niebo Czyste relacjonuje, że znaleźli dobrą ścieżkę. Następnego ranka Cień Wysoki i inne koty, które zamierzają odejść, stoją w dużej, ciasnej grupie z Mchem Cienistym i Niebem Czystym. Zostaje zauważone iż podróżujących było więcej niż poprzedniego dnia. Kiedy do grupy podchodzi Skrzydło Szare, zgromadzone koty obracają się w jego kierunku z zaskoczeniem w oczach. Skrzydło Szare oznajmia, że rozmyśla nad odejściem, a Mech Cienisty mierzy spojrzeniem każdego kota, w tym Cień Wysoki, mówiąc, że do wyruszenia pozostało niewiele czasu i powinni oni odpoczywać i jeść, ile mogą.

Podczas sprzeczki dwóch partnerów, Cienia Księżycowego i Liścia Zroszonego na temat odejścia tego pierwszego, Gałąź Skręcona uważa, że Liść Zroszony ma rację co do Cienia Księżycowego, który jest ojcem jej nadchodzących kociąt. Mówi, że koty, które mają zobowiązania, powinny zostać w plemieniu, więc brat Cienia Wysokiego powinien nie odchodzić, lecz zająć się swoimi przyszłymi dziećmi. Cień Wysoki gniewa się na współplemieńca, warcząc, czy jego zdaniem ich odejście ma być według niego oznaką nieodpowiedzialności, zaś Lód Trzaskający zrywa się i popiera jej zdanie.

Gdy wszyscy zgadzają się co do głosowania za odejściem lub zostaniem, Barda mówi Strumykowi Lśniącemu i Skrzydłu Szaremu, aby zebrali po jednym kamyku dla każdego obecnego. Następnie Cień Wysoki i Mech Cienisty usypują z zebranych kamieni stos u stóp uzdrowicielki. Czarna kocica oddaje głos za wyruszeniem w podróż, a wkrótce Barda ogłasza, że więcej kamieni jest na stosie tych, którzy pragną odejść. Oprócz czarnej kocicy do grupy wędrowców dołączają: Mech Cienisty, Niebo Czyste, Ogon Żółwia, Strumyk Lśniący, Cień Księżycowy, Kwiat Słotny, Woda Wartka, Skrzek Kawki, Jastrząb Pikujący, Pióro Lotne, Obłok Plamisty, Runo Łaciate i Lód Trzaskający. Barda życzy im wszystkim powodzenia, mówiąc, że zawszę będą o nich pamiętać, a przy tym wspomina talent Cienia Wysokiego do cichego podkradania się. Następnie Mech Cienisty zabiera swoją grupę podróżników na rekonesans, by dokładnie wiedzieli co mają zrobić, zanim wyruszą w drogę. Gdy Skrzydło Szare wspina się na górę, widzi koty Mchu Cienistego, planujące drogę ze swoim dowódcą. Następnego dnia wokół Bardy gromadzą się wszystkie koty z plemienia. Ci, którzy mają zamiar wyruszyć podróż stoją w zbitej grupce z Mchem Cienistym. Są niecierpliwi, niespokojni i zarazem pełni emocji. Po przemowie Mchu Cienistego, uzdrowicielka schodzi z kamienia i podchodzi do grupki. Z każdym z nich dotyka się nosami, mówiąc, aby znaleźli miejsce, które będzie odpowiadało im wszystkim. Wspomina przy tym talenty danych kotów, w tym Cienia Wysokiego do podchodzenia i skradania się, mówiąc pod koniec, by wszystkie ich umiejętności mogły jak najlepiej się rozwijać. Życzy im znowu powodzenia, a Mech Cienisty pokazuje znak ogonem i prowadzi swoją grupę po skałach do wyjścia za wodospadem. Skrzydło Szare oprowadza wzrokiem odchodzące wyboistą ścieżką koty, dopóki nie znikają mu z oczu. Po tym jak Szczyt Szczerbaty, młodszy brat Skrzydła Szarego i Nieba Czystego ucieka z jaskini, by dołączyć do wędrowców, Skrzydło Szare postanawia go znaleźć. Gdy dwójka kocurów dogania grupkę podążającą szlakiem słońca - ci witają ich, a Cień Wysoki składa im gratulacje za przebycie tak ciężkiej drogi.

Następnego ranka podczas wędrówki Cień Księżycowy chwali się, że wczoraj odstraszył orła, lecz jego siostra idąca za nim, nie komentuje tego ani jednym słowem. Skrzydło Szare przypomina sobie, że w jaskini czarna kocica także się mało odzywała, a jak już, to było to coś wartego do wysłuchania. Zastanawia się też, jak w jednym miocie mógł się urodzić jeden kot tak inteligentny, a drugi z kłakami zamiast mózgu, odnosząc się tym do mądrości Cienia Wysokiego i przechwałek Cienia Księżycowego.

Następnie gdy grupa jest zmuszona do ukrywania się przed orłami, Niebo Czyste zaczyna wyjaśniać swój plan polowania na nie, mówiąc, że jego grupa - Cień Wysoki, Woda Wartka i Skrzek Kawki - otoczy pierwszego ptaka, zaś druga grupa Skrzydła Szarego odciągnie na bok pozostałe trzy drapieżniki. Gdy Ogon Żółwia proponuje poczekać do zmierzchu, Niebo Czyste gniewnie odpowiada, że powinni zaatakować w tej chwili, a Cień Wysoki popiera jego zdanie. Reszta, niezbyt przekonana, mruczy na zgodę, więc Mech Cienisty rozkazuje Ogonowi Żółwia, Obłokowi Plamistemu i Strumykowi Lśniącemu pójść za Skrzydłem Szarym, aby odciągnęli trzy orły na bok, a czwartego zostawili jak najbliżej skały, by grupa Nieba Czystego będzie mogła skoczyć na ptaka i go złapać. W grupie Skrzydła Szarego sytuacja wymyka się spod kontroli, gdy ten potyka się i upada, więc Strumyk Lśniący skacze mu na pomoc - w tej chwili jeden z orłów, którego mieli odciągnąć, łapie ją za grzbiet i odlatuje z nią. Kiedy Cień Wysoki i Niebo Czyste wracają z udanego polowania na orła, widać, że nawet cicha kocica poddała się szczęściu i błyszczą jej oczy. Za nimi biegnie pędem Skrzek Kawki; ma naderwane ucho, ale jest w dużej mierze cały i zdrowy. Po tym jak Ogon Żółwia przekazuje pobratymcom wieści o śmierci Strumyka Lśniącego, Niebo Czyste jest przerażony porwaniem swojej partnerki, zaś Cień Wysoki podbiega do Mchu Cienistego, który wysuwa się znad zawisu skalnego, aby zdać mu szybki raport. Zdruzgotana śmiercią Strumyka Lśniącego grupa nie przesypia spokojnie nocy. O szarym świcie, koty wychodzą na otwartą przestrzeń, a Skrzydło Szare przynosi wszystkim martwego orła upolowanego poprzedniego dnia. Kiedy Niebo Czyste odwraca się do zdobyczy, Cień Wysoki popycha go, przekonując do zjedzenia odrobiny ptaka.

Wkrótce docierają do kępy sosen, a Cień Wysoki wskakuje na pień najwyższego drzewa i wspina się na gałąź, mówiąc reszcie, że widzi stamtąd wyjście z gór. Ogon Żółwi jest podekscytowana, a Woda Wartka pyta czarną kocicę, jaki jest widok. Pytania szybko ucichają, ale nagle odzywa się Mech Cienisty, zwracając swój wzrok na Cień Wysoki i pyta, gdzie teraz mają iść. Kocica odpowiada, że zboczem w dół i pokazuje kierunek ogonem, a następnie zaczyna powoli schodzić z drzewa. Mówi, że wokół szczytu biegnie wąska dolina, która powinna prowadzić do zakończenia pasma gór i zeskakuje z drzewa, kończąc triumfalnie, że widziała płaski teren. Następnie kontynuują wędrówkę.

Woda Wartka łapie wiewiórkę wszyscy gromadzą się wokół i dzielą się zdobyczą. Później wędrowcy rozchodzą się w obie strony wzdłuż koryta rzeki, by znaleźć bezpieczne przejście na drugą stronę. Gdy Jastrząb Pikujący dostrzega kamienie wystające z wody, Cień Wysoki i inni przeprawiają się przez rwącą rzekę. Mimo wyczerpania i zmarznięcia koty dalej idą ścieżką, dopóki Mech Cienisty nie oznajmia, że przenocują pod krzewami w wąskim wąwozie. Czarna kocica i jej współplemieńcy zaczynają szukać sobie miejsc w krzakach na tymczasowe legowiska, zaś po tym jak Szczyt Szczerbaty i Cień Księżycowy przynoszą upolowanego ptaka i tłuściutkiego szczura, zauważone zostaje ze nastroje wędrowców znacznie się poprawiły, odkąd odeszli z głodu w górach. Następnego ranka grupka wychodzi ze swoich tymczasowych legowisk i wraca do swojej podróży. Wkrótce z ich oczu znikają góry, a sami docierają do doliny i w niemym podziwie wpatrują się w rozciągający się wokół nich krajobraz. Koty natykają się na rozległe pole otoczone lśniącą siatkę, dziwiąc się na widok puchatych zwierząt, które skubią trawę. Mech Cienisty wyjaśnia wszystkim, że to owce, niegroźne stworzenia, o których opowiadali starsi. Następnie idą dalej wzdłuż rzeki, dopóki nie wychodzą na otwartą przestrzeń. Gdy Skrzydło Szare łapie królika i proponuje go innym, Runo Łaciate kręci głową, a Cień Wysoki mówi, że to wspaniała zdobycz, ale nie są głodni po wczorajszej uczcie. Jednakże gdy Mech Cienisty zachęca wszystkich do spróbowania zwierzyny, ponieważ dostali na to okazję, czarna kocica i inni po kolei podchodzą, by spróbować po kawałku królika.

Koty wracają na trasę, Mech Cienisty ponownie obejmuje prowadzenie, a obok niego idą Niebo Czyste i Cień Wysoki. Wkrótce lider staje pod dużym drzewem, a wędrowcy zbierają się wokół niego, by dowiedzieć się, że następnym celem podróży będzie dojście do ostrych, ciemnych szczytów w oddali. Koty ruszają dalej, wciąż trzymając się brzegu rzeki, przy czym zostawiając kępki sierści na kolcach i ostrych gałązkach gęstych zarośli sięgających aż skraju wody. Zbliżają się do żywopłotu, a tuż obok słychać ciężkie dudnienie, więc Skrzydło Szare wraz z Niebem Czystym idą ocenić zagrożenie. Po tym jak bracia wracają z raportem, mówiąc, że widzieli Drogę Grzmotu i potwory, Skrzek Kawki wytrzeszcza oczy, pytając jak teraz sobie poradzą, a Cień Wysoki prycha, że co z nich za koty, jeśli nie udałoby się im przechytrzyć potworów. Kocica dodaje, że może i są one duże i cuchnące, to i równie głupie. Po krótkiej naradzie wędrowcy decydują się spróbować przekroczyć Drogę Grzmotu parami. Najpierw idą Skrzydło Szare i Niebo Czyste, następnie Runo Łaciate i Kwiat Słotny, po nich Obłok Plamisty i Woda Wartka, Skrzek Kawki i Pióro Lotne, Lód Trzaskający i Jastrząb Pikujący, aż pozostali, czyli Mech Cienisty, Szczyt Szczerbaty, Ogon Żółwia i Cień Wysoki. Koty bezpiecznie wchodzą w zarośla po drugiej stronie. Znajdując tymczasowe schronienie, grupa zaczyna narzekać na głód, przez co Jastrząb Pikujący wybucha, że nie powinni wcale byli wchodzić do siedliska Dwunożnych, jednak czarna kocica odpowiada, że tam były największe szanse na znalezienie schronienia. Gdy Cień Wysoki oddalił się i napotkał wrogie pieszczochy, jego siostra z Niebem Czystym i Skrzydłem Szarym musieli je odpędzić, a ta wścieka się na brata, pytając, dlaczego urządził sobie samotną wycieczkę. Gdy Mech Cienisty został potrącony przez potwora, Skrzydło Szare powstrzymuje Cień Wysoki przez wybiegnięciem na Drogę Grzmotu, jednak ta wymija go i przeciąga kocura na trawę obok. Grupa żegna się martwym, zaś kotka komentuje, że nikt nie mógł ich lepiej prowadzić oraz że to właśnie on wyprowadził ich z gór w stronę nowego domu.

Żałobnicy kontynuują wędrówkę, a Cień Wysoki utyka na zranionej łapie, kiedy skaleczyła sobie poduszkę o drut, jednak wydaje się ukrywać swój ból. Gdy zauważają drzewa, kotka obejmuje dowództwo, wciąż ranna, więc Runo Łaciate obiecuje znaleźć zioła na jej uraz, gdy tam dotrą. Kiedy młody Szczyt Szczerbaty wyrywa się do przodu, Cień Wysoki warczy, że nie wiadomo, jakie niebezpieczeństwa mogą się czaić między drzewami.

Skrzek Kawki zatrzymuje się nad dziurą, Cień Wysoki stwierdza, że nie ma tam królików, a gdy idą dalej, Runo Łaciata mówi liderce, że powinna dać odpocząć swojej łapie - ta zgadza się, ale nalega aby dojść na skraj wrzosowiska przy lesie. Gdy napotykają się na drugie siedlisko Dwunożnych a Cień Księżycowy wyczuwa zapach psa, czarna kocica stwierdza że nie będą się tam zbliżać, po czym prowadzi ich okrężną drogą. Gdy grupa dzieli się na mniejsze grupki by przekroczyć ulicę, zaś Niebo Czyste biegnie obok Cienia Wysokiego, upewniając się, że nie zostaje w tyle.

Następnie zapada zmierzch, a liderka mówi, że mogą odpocząć i po eksploracji naradzić się, czy to jest właśnie to miejsce, które Barda chciała aby znaleźli i tu zamieszkali. Kilka dni później Skrzydło Szare podczas polowania napotyka się na Wiatr i Janowca, a Cień Wysoki pyta, czy wszystko w porządku - w tym czasie jej łapa już wyzdrowiała - po czym spogląda groźnie na dwójkę włóczęgów. Gdy szary kocur zaczyna się sprzeczać z nieznajomymi, kocica każe im odejść, chyba że sami ich do tego zmuszą. Obserwując odchodzących, aż nie znikną za wzgórzem, kieruje się do zagłębienia na wrzosowisku, gdzie urządzono obóz, zaś Skrzydło Szare cieszy się, że Cień Wysoki i Jastrząb Pikujący wkroczyły w sytuację, zanim nie wybuchła walka. Na miejscu Jastrząb Pikujący opowiada reszcie pobratymców sytuację z włóczęgami, mówiąc, że liderka sprawiła, że odeszli, zaś Obłok Plamisty komentuje, że gdyby nie pojawiły się w porę, Skrzydło Szare mógłby zostać poważnie ranny.

Kiedy Cień Księżycowy przynosi z dwie wiewiórki do zagłębienia i pokazuje je kotce, Cień Wysoki pyta, skąd je wziął, więc kocur odpowiada, że złapał je w lesie, na co siostra ucina, że nie powinien był tam iść sam. Następnie dodaje, że odtąd będą polować w grupach, a gdy Cień Księżycowy odcina, że kto umarł i mianował ją przywódczynią, ta odpowiada, że Mech Cienisty. Skrzydło Szare zastanawia się, czy zmarły rzeczywiście mianował ją swoją następczynią, mając nadzieję, że kocica nie kłamie na ten temat. Pomimo rosnącego napięcia, nikt więcej nie konfrontuje się z Cieniem Wysokim.

Skrzydło Szare nie Niebo Czyste wracają z polowania, zastając Cień Wysoki kłócącą się z bratem - Cień Wysoki narzeka, że ma dość jedzenia królików i chodzenia mokrym, na co siostra odcina, że życie nie jest łatwe, na ci tamten denerwuje się, że jedyne co robi, to się rządzi. Między nich wkracza Jastrząb Pikujący, mówiąc kocurowi, że z kolei jedyne co on robi, to się kłóci. Dodaje, że wszyscy są już zmęczeni wysłuchiwaniem ich sprzeczek, a następnie mówi, że wiedzą przecież, jak łapać ptaki. Kilku pobratymców robi krok do przodu, zaś Niebo Czyste pyta liderkę, czy mogą na nie zapolować, a ta wzrusza barkami, stwierdzając, że mogą polować na co chcą, byle się trzymali z dala od drzew.

Po walce Cienia Księżycowego z leśnymi kotami, Cień Wysoki denerwuje się, że powtarzano mu wiele razy, aby się trzymał z dala od lasu, ale dalej nie słucha. Gdy kocur kłóci się, że ten zakaz jest godny pchlego móżdżku, kotka zgadza się, że powinni polować w lesie częściej, ale nie powinien sam się tam zapuszczać. Następnego dnia kocur ogłasza, że idzie na polowanie, a zanim Cień Wysoki zdąża zakwestionować jego decyzję, Niebo Czyste, Szczyt Szczerbaty, Woda Wartka i Lód Trzaskający proponują iść razem z ni, więc po chwili wahania kocica życzy im szczęścia.

Innego dnia Niebo Czyste i Cień Księżycowy podchodzą do Cienia Wysokiego, mówiąc, że muszą jej coś powiedzieć - ta, wyciągając wraz z Kwiatem Słotnym ciernie z poduszek łap, pozwala im mówić. Gdy obaj stwierdzają, że powinni zamieszkać między drzewami dla lepszego schronienia i łatwiejszego polowania, kocica odmawia, mówiąc, że zawsze żyli w wysokich i bezdrzewnych miejscach, lecz decyduje się na głosowanie, czy zamieszkać w lesie, czy nie. Ogłasza, aby każdy wziął po kamieniu - jeśli położy go na skrawku ziemi wśród traw, oznacza to że chce zostać, a jeśli położy przy krzaku janowca, oznacza to chęć odejścia. Sama zaczyna, stawiając kamień na ziemi. Gdy reszta zagłosowała - za zostaniem, oprócz Cienia Wysokiego, głosowali Kwiat Słotny, Skrzydło Szare, Skrzek Kawki i Jastrząb Pikujący, zaś odejść chcą: Cień Księżycowy, Niebo Czyste, Woda Wartka, Pióro Lotne i Szczyt Szczerbaty. Liderka spogląda na stosy i ogłasza, że zostają - koty głosujące za odejściem spierają się, mówiąc, że jeszcze nie do końca odeszli z gór, mając na myśli to, że wrzosowisko jest wyżej położone od lasu. Aby zażegnać konflikt, Cień Wysoki ze smutkiem pozwala im odejść, mówiąc, że mogą w każdej chwili do nich wrócić. Cień Wysoki żegna tych, którzy odchodzą, życząc im udanych polowań i bezpiecznego schronienia, dodając, że zawsze będzie dla nich miejsce na wrzosowisku.

Gdy Wiatr i Janowiec odwiedzają zagłębienie, Cień Wysoki pyta, dlaczego tu przyszli - Skrzydło Szare przedstawia ich, zaś ta patrzy na nich ze zmrużonymi oczami, mówiąc, że to oni oskarżyli ich o kradzież zwierzyny. Przybysze przepraszają za to i mówią, że przynieśli zdobycz do podzielenia się, więc kocica chłodno ich wita. Po wspólnym posiłku atmosfera się ociepla i grupa zaczyna przyjaźnie się nastawiać wobec włóczęgów - nawet Cień Wysoki zaczyna czuć się zrelaksowana w ich obecności.

Kiedy Skrzydło Szare czeka na Burzę, Cień Wysoki podchodzi i prosi go na spacer, aby z nim porozmawiać. Idąc przez las na skraj wrzosowiska, tam pyta go o nowe koty mieszkające z Niebem Czystym i Cieniem Księżycowym - kocur wyjaśnia wszystko co wie, stwierdzając, że wygląda na to, że udało im się osiedlić z sukcesem. Następnie kocica zaskakuje go pytaniem, czy powinni przyjąć do swojej grupy Wiatr i Janowca, a ten w myślach stwierdza, że ona jest ostatnim kotem, który by tego chciał, zauważając, że nie powitała ich ciepło, gdy ich zaprosił na wrzosowisko. Odpowiada więc, że zapraszania obcych do siebie nie jest dla nich zbyt naturalne, zważywszy na to, że w górach nie było innych kotów, a Cień Wysoki zgadza się, mówiąc, że powinni wziąć po uwagę dodatkową pomoc w polowaniu i w obronie przed psami i lisami, jeśli ich zaproszą. Dodaje, że chciałaby, aby Mech Cienisty wciąż żył, ponieważ wiedziałby, co zrobić w tej sytuacji - Skrzydło Szare stwierdza, że dla niego to też by była dziwna sytuacja i dodaje, że powinni ufać swoim instynktom, tak jak powiedziała im Barda. Cień Wysoki odcina, że jej instynkt mówi, aby nie śpieszyć się z przyjmowaniem do grupy obcych, a ten przyznaje jej rację, jednak w myślach sam się zastanawia co do zaproszenia Burzy.

Następnie Skrzydło Szare wspomina o Cieniu Wysokim podczas rozmowy z Burzą, mówiąc, że chciałby ją zaprosić na wrzosowisko, jednak czarna kotka jest cięta wobec nieznajomych. Później gdy Ogon Żółwia odchodzi, kocur wspomina, że sprawy się zmieniają, a Cień Wysoki zrozumie, jeśli to Burza będzie jego partnerką.

Kiedy Szczyt Szczerbaty wraca na wrzosowisko, mówiąc, że Niebo Czyste go wyrzucił ze swojej grupy, Cień Wysoki komentuje, że to jest okropne, aby pozbywać się własnego brata. Mówi, że jest mile widziany w zagłębieniu, a Runo Łaciate i Obłok Plamisty coś poradzą na jego kontuzjowaną nogę, gdy wrócą ze zbierania ziół. Przybysz dziękuje kotce, po czym podchodzi do Skrzydła Szarego, a ten, upewniając się, że z jego młodszym bratem jest w porządku, mówi Cieniowi Wysokiemu, że ma zamiar rozmówić się z Niebem Czystym. Po powrocie od starszego brata, zastaje czarną kotkę czekającą na niego, która pyta, co powiedział leśny przywódca - Skrzydło Szare odpowiada, że nie może uwierzyć, że Szczyt Szczerbaty został wyrzucony dla rzekomego dobra grupy. Ta zgadza się z nim i mówi, że rodzina i przyjaciele powinni być stawiani na pierwszym miejscu, ponieważ to jest ważniejsze niż dobro jakieś większej grupy.

Po czasie, Skrzydło Szare przynosi do obozu Pioruna, a Cień Wysoki pyta, kim jest ten kociak i skąd pochodzi - kocur odpowiada, że to jest syn Nieba Czystego i Burzy, zaś po wysłuchaniu całej historii, kotka zarządza głosowanie, czy pozwolą Piorunowi zostać na wrzosowisku. Skrzydło Szare konfrontuje się, mówiąc, że jeśli kocurek będzie musiał odejść, on razem z nim odejdzie, a ta odpowiada, że to nie będzie konieczne, lecz kocur żąda, że jeśli chce aby tu został, Piorun też tutaj musi być. Cień Wysoki, zwracając się do reszty grupy, pyta, czy ktoś jeszcze ma obiekcje, jednak nikt ich nie zgłasza, zaś Kwiat Słotny pyta, jakimi musieliby być kotami, aby odmówić pomocy kociakowi. Ostatecznie czarna kotka zgadza się, że od teraz Piorun należy do grupy na wrzosowisku.

Uderzenie pioruna[]

Skrzydło Szare zauważa Jastrzębia Pikującego i Cień Wysoki czyszczących sobie nawzajem futra podczas rozmowy ze sobą.

Gdy Ogon Żółwia i Skrzydło Szara wracają do obozu, zastają Jastrzębia Pikującego, Runo Łaciate, Obłoka Plamistego i Kwiat Słotny zebranych przed Cieniem Wysokim, która uczy, jak mocniej wybić się na tylnych łapach, dzięki czemu będą mogli poradzić sobie z wrogiem który się będzie za nimi podkradał. Podczas treningów kotka mówi Kwiatowi Słotnemu, aby spróbowała jeszcze raz, a ta kopie duży kawałek kory oparty o głaz przez Cień Wysoki, wyrzucając drzazgi w powietrze, za co ta ją chwali, a następnie przechodzi do Obłoku Plamistego, mówiąc, że teraz jest jego kolej. Ogon Żółwia komentuje do Skrzydła Szarego, że jest zaskoczona, widząc czarną kocicę uczącą ruchów walki, a zanim kocur zdążą odpowiedzieć, Lód Trzaskający podbiega do liderki, krzycząc, że znaleziono kota na nich terytorium, wskazując ogonem Ogon Żółwia. Cień Wysoki podbiega do kotki, a reszta pobratymców gromadzi się wokół nich. Skrzydło Szare jest pod wrażeniem dostojeństwa i przywódczej pewności siebie kotki, myśląc, że najprawdopodobniej nie powita jego towarzyszki, ponieważ przez pewien czas mieszkała w siedlisku Dwunożnych, zaś ta składnia przed nią głowę, grzecznie ją pozdrawiając. Zauważa, że jest w ciąży, więc gratuluje i pyta, kto jest ojcem, jednak ta odpowiada, że ojca nie ma, a przynajmniej nie chce, aby był obecny w życiu jej młodych. Cień Wysoki wymienia spojrzenia ze Skrzydłem Szarym, wydając się rozumieć Ogon Żółwia, po czym odwraca się do reszty, ogłaszając, że kotka wróciła do obozu i że spodziewa się kociąt - dodaje też, że młode wzmocnią ich grupę. Lód Trzaskający protestuje, twierdząc, że kociaki będą tylko dodatkowymi gębami do wykarmienia, lecz tamta ze wściekłością mówi mu, że jeśli jest tak bardzo zmartwiony ilością pożywienia, to powinien iść na polowanie. Kocur próbuje dalej się sprzeczać, jednak ucisza go ostrzegawcze spojrzenie kocicy. Kiedy Lód Trzaskający wychodzi na polowanie, Cień Wysoki woła Ogon Żółwia, aby położyła się na skrawku mchu, a Skrzydło Szare podąża za kotką. Siedząc obok siebie, trójka obserwuje Futro Żołędzie i Ogon Błyskający, dzieci Skrzeku Kawki i Jastrzębia Pikującego, goniących za motylami oraz Szczyt Szczerbaty podskakującego do kociaków - Ogon Żółwia zauważa jego niepełnosprawność, pytając, co się z nim stało, dodając, że myślała, że on mieszkał w grupie Nieba Czystego. Szczyt Szczerbaty zabiera głos aby wyjaśnić sytuację, jednak ze zdenerwowania nie kończy historii, więc Cień Wysoki dopowiada, że jego brat chce mieć w grupie tylko pełnosprawne koty, a że Szczyt Szczerbaty uległ wypadkowi przez co ma trwale okaleczoną nogę, więc Niebo Czyste go wygnał i ten wrócił na wrzosowisko. Dodaje, że z czasem ze stanem niepełnosprawnego będzie lepiej, przyjaźnie spoglądając na kocura, który kiwa głową. Z kolei Ogon Żółwia ze współczuciem przeprasza go.

Gdy Cień Wysoki pyta karmicielkę, co sądzi o nowym domu, mówiąc, że sporo się u nich zmieniło, odkąd odeszła. Dodaje, że dobrze ją widzieć z powrotem i że chciałaby wiedzieć, co ją skłoniło do powrotu tutaj z siedliska Dwunożnych, jednak ta unika odpowiedzi na pytanie, zamiast tego pytając, czy wraz ze Skrzydłem Szarym czuje się szczęśliwa z opuszczenia gór, wspominając co Barda mówiła do nich gdy odchodzili oraz jak sama została pochwalona za jej szybkość i ostry wzrok. Po chwili radość znika z oczu Ogona Żółwia, gdy liderka naciska na nią, pytając co się stało. Szylkretka odpowiada, że nie jest pewna, jak może użyć swojej siły dla korzyści grupy, wspominając swój ciążowy brzuch - kocica odpowiada, że wciąż ma ostry wzrok i jej umiejętności przydadzą się teraz grupie bardziej niż kiedykolwiek. Rozgląda się zamyślona, mówiąc, że potrzebują kotów, które mogłyby być oczami i uszami obozu - obserwowaliby horyzont i zdawali raporty, pytając, czy chciałaby się tym zająć. Ogon Żółwia ze zmieszaniem pyta, dlaczego zagłębienie musi być obserwowane, zaś Cień Wysoki wyjaśnia, że teraz są niespokojne czasy z powodu zmian w relacjach między jej a Nieba Czystego grupami, gdzie leśne koty zaczynają uważać las za swoje terytorium którego będą bronić zębami i pazurami.

Emoji AshfurThinking
Ta sekcja najprawdopodobniej wkrótce się pojawi, ale nie jest gotowa do opublikowania w tym momencie.


Pierwsza bitwa[]

Cień Wysoki jest widziana podczas rozmowy o Niebie Czystym - warcząc, wyjaśnia, że Wietrzna Sprinterka może mieć rację co do tego, że aby zawarto rozejm, kocur musi się zastanowić dwa razy zanim ich nie zaatakuje, zaś Skrzydło Szare po sprzeczce obiecuje, że jego brat już nie zaatakuje. Później Wietrzna Sprinterka stwierdza, że wciąż nie zdecydowali, co zrobić z Niebem Czystym, zaś Ogon Żółwia odwraca się do Skrzydła Szarego, pytając o jego plan. Czarna kocica podchodzi do niego, mówiąc, że zgodził się z jasnobrązową kotką co do tego, że muszą powstrzymać leśnego lidera, zanim nie wyrządzi więcej szkód. Ten wspomina w myślach, jak Cień Wysoki kontynuowała wyprowadzanie ich z gór i jaki był zaskoczony, gdy ta poprosiła go o przywództwo nad grupą, zaś po śmierci Cienia Księżycowego, jej brata, już wróciła jej dawna energia. Sugeruje, że jeśli Niebo Czyste przesuwa granice swojego terytorium, oni będą musieli znać jego następny krok, a ta pyta, w jaki sposób mają to wiedzieć. Wtedy Skrzydło Szare rozrysowuje swój plan na ziemi pazurem, prosząc obie kotki o cofnięcie się i zrobienie mu miejsca, po czym wyjaśnia go, zaś Cień Wysoki kiwa głową.

Piorun wraca z lasu wraz ze Szronem, który został wygnany z grupy Nieba Czystego, zaś Cień Wysoki truchta obok rudego kocura. Następnie Skrzydła Szare mówi kocicy, że musi z nią porozmawiać - wyjaśnia, że chce się spotkać z bratem i zobaczyć, czy ten będzie w stanie ustawiać swoje granice dzięki słowom, a nie pazurami, jednak ta kwestionuje jego decyzję, zastanawiając się, czy to będzie bezpieczne. Każe więc kocurowi zabrać ze sobą kilku pobratymców na wszelki wypadek, a gdy ten się waha, Cień Wysoki nalega, aby ona i Piorun mogli z nim pójść. Na miejscu, kotka chowa się w cieniu, gdy spotykają Niebo Czyste, po czym uświadamia sobie, że cały jego obóz się tu zgromadził. Tymczasem leśny lider grozi atakiem, a gdy się rzuca, kocica stara się utrzymać go i jego koty z dala, warcząc, że Piorun musi pobiec na wrzosowisko po posiłki, zaś sama ze Skrzydłem Szarym wspinają się na głaz i stamtąd walczą z przeciwnikami. Zabija jednego z nich tuż przed Piorunem, wyjaśniając, że trzeba walczyć albo zginąć.

Emoji AshfurThinking
Ta sekcja najprawdopodobniej wkrótce się pojawi, ale nie jest gotowa do opublikowania w tym momencie.


Gorejąca Gwiazda[]

Cień Wysoki mówi, że trzeba pochować zmarłych po wielkiej bitwie, zaś Piorun zauważa sporą ilość ciał do pogrzebania. Kotka rozciąga łapę i stwierdza, że to właśnie jest rzecz, na którą przelali krew i ma nadzieję, że od tego momentu sprawy potoczą się tylko lepiej, jednak rudzielec zastanawia się, czy na pewno. Cień Wysoki dodaje, że nieważne ile czasu to zajmie, mają wykopać dużą dziurę między czterema drzewami i tam pochować wszystkich poległych, mówiąc o nich, że chociaż za życia byli podzieleni, po śmierci się zjednoczą.

Skrzydło Szare przywołuje przepowiednię od duchowych kotów na temat gorejącej gwiazdy, zastanawiając się, co to oznacza. Kiedy Błotołapy stwierdza, że to musi być pięciopłatkowy kwiat rosnący obok Drogi Grzmotu, grupa decyduje się wysłać na patrol. Piorun, Cień Wysoki, Serce Łupane i Mysie Futro szukają wspomnianego kwiata, zaś Niebo Czyste dołącza do nich. Następnie grupa zauważa Jednookiego łapiącego ptaka, a Serce Łupane komentuje, że zwierzyna była chora. Gdy znajdują roślinę, patrol i Niebo Czyste zastanawiają się nad jej znaczeniem, więc ostatecznie zrywają ją, a gdy leśny lider proponuje zanieść ją do Rzeki Falującej, Cień Wysoki komentuje, że to dobry pomysł.

Emoji AshfurThinking
Ta sekcja najprawdopodobniej wkrótce się pojawi, ale nie jest gotowa do opublikowania w tym momencie.


Las podzielony[]

Cień Wysoki wraz z pozostałymi założycielami grup - Rzeką Falującą, Wietrzną Sprinterką, Piorunem i Niebem Czystym - dzieli z nimi sen zesłany przez dusze kotów, a Niebo Czyste zauważa, że kotka wygląda na zaskoczoną, jakby dopiero co się obudziła.

Emoji AshfurThinking
Ta sekcja najprawdopodobniej wkrótce się pojawi, ale nie jest gotowa do opublikowania w tym momencie.


Ścieżka gwiazd[]

Skrzydło Szare wyczuwa trop Cienia Wysokiego i Nieba Czystego na wrzosowisku, zanim ci nie wpadają do obozu Wietrznej Sprinterki. Kotka mówi Skrzydłu Szaremu, że Paproć opuściła swoją grupę na krótko po nim, a gdy kocur pyta, dlaczego to zrobiła, Cień Wysoki wyjaśnia, że Paproć czuła się przerażona i niepasująca w grupach, jednak Skrzydło Szare informuje Niebo Czyste, że Harat wykorzystał kotkę do swoich celów, co szokuje czarną kocicę.

Obok czterech drzew, Cień Wysoki dołącza do Nieba Czystego i reszty przywódców na spotkanie z Haratem - włóczęga przybywa i pyta Niebo Czyste, czy pozostali liderzy zainteresują się losami porwanej Kwiat Gwieździsty, gdyby nie wróciła. Ten odpowiada, że przyprowadził ich na jego polecenie, jednak Harat prycha, mówiąc, że był tylko ciekawy, czy w ogóle przyjdą. Gdy przedstawia swoje żądania, aby Pierwsi osadnicy dzielili się z jego grupą ich zwierzyną, szokuje to zebranych przywódców, którzy zastanawiają się, czy przez to nie będą głodować, więc Harat kłóci się, mówiąc, że nie powinni być dobrze odżywieni zdobyczą złapaną na jego własnej ziemi. Mimo to Cień Wysoki ze wściekłością odpowiada, że sami siebie z trudem dają radę wyżywić i z pewnością nie będą mieli wystarczająco zwierzyny, aby jeszcze mu ją oddawać.

Potęga Trójki[]

Długie cienie[]

Północ siedzi nad sadzawką i oznajmia, że przybyła, więc Cień i Rzeka wychodzą zza skupiska kamieni, a ten drugi narzeka na deszcz i wiatr, mówiąc, że przy takiej pogodzie powinni leżeć skuleni w ciepłym legowisku. Gdy czarna kocica przyznaje mu rację i pyta, kto wpadł na pomysł aby wyprowadzić ich w pogodę podczas której nawet lisy się chowają, Piorun wychodzi zza krzewu, przyznając, że on. Dodaje, że to spotkanie jest konieczne, lecz Cień prycha, mówiąc, że nie musi robić tego, co jej każe. Rudzielec pochyla głowę i przyznaje, że nie musi, ale zostali wezwani z powodu zagrożenia nad klanami, za które obwinia borsuczycę. Zanim Północ zdąża odpowiedzieć, Rzeka pyta, gdzie jest Wiatr, ponieważ nie mogą omawiać tak ważnych spraw bez niej - w tym momencie wspomniana kotka zbiega do nich z góry strumienia, pytając drwiąco, dlaczego kulą się przed pogodą niczym zmarznięte kociaki. Piorun uprzedza Cień i odpowiada, że nie są przyzwyczajeni do życia na otwartej przestrzeni jak ona, ale teraz ważniejsze jest, aby dowiedzieć się, dlaczego Północ ujawniła tajemnice klanów Solowi. Rzeka wciąż marudzi, pytając, dlaczego nie poproszono do tego kogoś młodszego z Klanu Gwiazdy, a Wiatr popiera go, mówiąc, że zrobili już wystarczająco dużo dla stworzenia klanów, lecz Piorun oponuje, że wciąż muszą nad nimi czuwać. Następnie odwraca się do borsuczycy, żądając wyjaśnień, dlaczego to zrobiła, a Cień odcina, że odkąd ujawniła sekrety klanów Solowi, ten odwrócił od wiary wojowników w jej klanie. Północ zaczyna wyjaśniać, że pierwszy raz spotkała włóczęgę na piaszczystych urwiskach, a Wiatr i Piorun wtrącają się, pytając, czy wszystkim napotkanym rozpowiada o klanach i że tym dała mu nad nimi przewagę. Ta kontynuuje, że wiedza to nie zawsze potęga, a włóczędzy i samotnicy trzymają się z dala od klanów, ponieważ to życie nie jest dla nich. Rzeka odpowiada, że Sol się nie trzymał z dala, a gdy Północ dodaje, że klany nie muszą się chować bo inaczej nie miałyby sił na przeciwstawianie się zagrożeniom z zewnątrz, Wiatr odcina, że jej wojownicy obronią się przed wszystkim. Jednak borsuczyca wyjaśnia, że niebezpieczeństwo nie pochodzi zawsze od kłów i pazurów, więc jasnobrązowa kotka nie wytrzymuje i krzyczy, że po prostu nie chce się przyznać do błędu, że powierzyła obcemu tajemnice Klanu Gwiazdy oraz że gdyby nie to, Klan Cienia nie miałby problemów. Borsuczyca stwierdza, żeby schowała pazury, ponieważ głupio jest atakować kogoś kto nie jest jej wrogiem, zaś Piorun kładzie ogon na jej barku i uspokaja sytuację. Następnie pyta, w jaki sposób mogą pomóc klanom, lecz Rzeka odpowiada, że nie wie, tak samo jak Cień, która dopowiada, że chętnie by rozerwała gardło Północy, więc kocur zwraca się do borsuczycy, robiąc wyrzut, dlaczego wyjawiła ich tajemnice, mimo że tak wiele zrobiła dla klanów, zastanawiając się, czy nie chce ich teraz zniszczyć. Nagle zrywa się wichura i duchy kotów rozwiewają się, a zza krzewu wychodzi Ostaniec, odpowiadając na pytanie Północy, czy słyszał ich rozmowę, zaś ten odpowiada, że tak, po czym dodaje, że wiedział, że nie spodoba się im fakt, że zwierzyła się Solowi - lecz nie miała wyjścia, ponieważ nadciąga Potęga Trójki i klany muszą być gotowe.

Mroczna Wizja[]

Rzeka ognia[]

Gdy w Klanie Gwiazdy Iglasty Ogon, Świtająca Skóra i Pszczeli Nos kłócą się z pozostałymi duchami o przyszłe losy Klanu Cienia, do akcji wkracza Cienista Gwiazda, każąc im przestać, podchodząc dostojnym krokiem i z rozgwieżdżonym futrem. Iglasty Ogon pyta cicho Czarną Gwiazdę, kto to jest, zaś ten odpowiada, że nie jest kotem z Klanu Cienia, jakiego kiedykolwiek widział, więc czarna kocica przedstawia się jako pierwszy przywódca Klanu Cienia, co powoduje, że reszta duchów robi krok w tył, a niektórzy z nich szepczą ze zdumieniem; Żółty Kieł pochyla głowę, a nawet Iglasty Ogon wydaje się być przejęta. Kotka surowo spogląda na nią, mówiąc, że nie powinna tak łatwo zrzucać winy na innych, a przegrana Klanu Cienia to coś więcej niż porażki Jarzębinowego Pazura i stara terytorium. Kończy wypowiedź, stwierdzając, że Klan Cienia zawsze był jednym z pięciu klanów od samego początku. Duchy z Klanu Cienia spoglądają na siebie niepewnie, a Żółty Kieł pyta, dlaczego przyszła im to powiedzieć - Cienista Gwiazda odpowiada, że była w jedną z pierwszych przywódców, którzy osiedlili grupy na wrzosowisku, w lesie, nad rzeką i bagnami, tworząc klany jakie są dziś znane. Dodaje, że przeżyli, dzięki współpracy niczym pięć płatków gorejącej gwiazdy, zaś wszyscy przodkowie klanów muszą zesłać wiadomość żywym. Z rozjarzonymi oczami, mówi, że musi istnieć pięć klanów, więc Klan Cienia musi zostać uratowany. Świtająca Skóra odpowiada, że jest na to za późno, zaś Czarna Gwiazda wskazuje, że już zasłali przepowiednię, ale została ona zignorowana - czarna kocica warczy, że zdarzą się rzeczy gorsze od burzy, jeśli jej klan nie zostanie uratowany, ponieważ to będzie oznaczać koniec wszystkich klanów, a jeśli nie pozostanie żaden żywy, również i Klan Gwiazdy się skończy, pozostawiając zebranych w osłupieniu.

Superedycje[]

Wizja Lotu Ćmy[]

Lot Ćmy wyobraża sobie Cień Wysoki w jej jeżynowym legowisku, po tym, gdy Księżyca Połowa powiedziała jej, aby przyprowadziła wszystkich pierwszych medyków do Księżycowego Kamienia.

Czarna kocica prowadzi Serce Łupane, Skórę Kruczą, Gałąź Jałową, Błotołapego i Myszouchego na zgromadzenie. Gdy Lot Ćmy ogłasza, że duchy kotów powiedziały, że każdy klan potrzebuje medyka, Cień Wysoki natychmiast okazuje niechęć, zastanawiając się, dlaczego duchy zwróciły się do niej, a nie któregoś z przywódców, i mimo starań Lotu Ćmy do przekonania klanów, kocica wciąż oponuje, mówiąc, że duchowe koty nie mają nic więcej do powiedzenia, odkąd dawno temu odezwały się do przywódców.

Jednak gdy idea medyków została przyjęta, Cień Wysoki uznaje ich status, potęgę i możliwość komunikowania się z duchami, więc ogłasza Serce Łupane pierwszym medykiem Klanu Cienia.

Nowele[]

Echo Piorunującej Gwiazdy[]

W noc zgromadzenia Piorunująca Gwiazda wskakuje na Wielką Skałę obok Niebiańskiej Gwiazdy i Wietrznej Gwiazdy, po czym pyta, gdzie są pozostałe klany. Jasnobrązowa przywódczyni odpowiada, że Klan Cienia już przychodzi, widząc Cienistą Gwiazdę wchodzącą na polanę między Czterema Drzewami, zaś jasnoszary przywódca komentuje, że czuje rybny zapach Klanu Rzeki. Czarna kocica wraz z Rzeczną Gwiazdą wskakują na głaz, a Wietrzna Gwiazda okrzykiem rozpoczyna zgromadzenie. Piorunująca Gwiazda prosi o przemówienie jako pierwszy, mówiąc, że w jego klanie wiele się wydarzyło - Cienista Gwiazda mruczy, pytając, czy chodzi o jego nowo narodzone kocięta, a ten przytakuje, dodając, że Świt Fiołkowy urodziła dwie koteczki i dwa kocurki, które mają się świetnie. Później, gdy rudy przywódca ogłasza, że psy, które wcześniej panoszyły się przy granicach, już nie stanowią zagrożenia dla klanów ale przypłacono to życiem Ogona Błyskającego. Cienista Gwiazda wraz z pozostałymi smucą się stratą szanowanego kocura, a po kilku słowach na temat uczczenia pamięci zastępcy przez pozostałych przywódców, kotka proponuje, aby w ramach okazania szacunku poległym kotom zaczęto czuwać ostatnią noc przy ich ciele zanim na dobre nie odejdą do Klanu Gwiazdy. Tuż po niej Niebiańska Gwiazda pyta syna, czy wybrał już nowego zastępcę, a czarna kotka dodaje, że potrzebuje go, aby pomagał mu zarządzać w codziennym życiu klanu. Piorunująca Gwiazda rozgląda się po pozostałych zastępcach - Futro Wróble z Klanu Nieba, Janowcowe Futro z Klanu Wiatru, Noc z Klanu Rzeki, Cień Słoneczny z Klanu Cienia, tych, którzy zdobyli zaufanie swoich przywódców, będących dobrymi przyjaciółmi i kotami szanowanymi w klanie. Po chwili zastanowienia, kocur mianuje Ślepia Sowie zastępcą Klanu Pioruna.

Życie Cienistej Gwiazdy[]

Emoji AshfurThinking
Ta sekcja najprawdopodobniej wkrótce się pojawi, ale nie jest gotowa do opublikowania w tym momencie.


Osąd Czarnej Stopy[]

Podczas ceremonii przywódcy Czarnej Stopy, czarna kocica wychodzi z szeregu, aby podarować mu dziewiąty żywot. Podchodząc do kocura, pyta, czy wie kim jest, zaś gdy ten czuje, że zna jej imię, ta mruczy z rozbawieniem, przedstawiając się jako Cień Wysoki, jednak zna ją jako Cienistą Gwiazdę, pierwszą przywódczynię Klanu Cienia. Czarna Stopa zachłystuje się powietrzem, pytając, czy obdaruje go życiem i czy chce, aby to on przewodził jej klanem, więc ta odpowiada, że ma nadzieję, że da radę - ten odpowiada, że też ma taką nadzieję ale obiecuje się postarać i że czekają ich raczej spokojne sezony, jednak ta mówi, aby nie był zbyt naiwny, ponieważ nie będzie łatwo, ponieważ choć zwyciężyli z Biczem, klanowe problemy wrócą niczym sezony, jak zawsze. Czarna Stopa dostaje wizji potworów rozdzierających ziemię, upadających Wielkich Dębów, jego pobratymców biegnących wzdłuż nieznanego mu jeziora, chorych, umierających i błagających o wodę kotów. Na koniec widzi siebie samego, starego i pokonanego, a obok niego nieznajomego szepczącego mu coś do ucha. Gdy wizje się skończyły, zszokowany Czarna Stopa żąda odpowiedzi, czy to były wizje przyszłości lub jakieś ostrzeżenie, jednak Cienista Gwiazda odpowiada, że przyszłość ma wiele ścieżek, których nawet Klan Gwiazdy nie dostrzega - to były tylko wizje tego, co może się stać i jego wybory będą miały tu znaczenie. Kocur odpowiada, że zrobi wszystko co w jego mocy, aby dokonać właściwych wyborów, a kocica odpowiada, ze tylko o to mogą od niego prosić, a następnie podarowuje mu dziewiąte życie daru przywództwa. Czeka, aż ból u Czarnej Stopy podczas dawania życia minia, a następnie pozdrawia go nowym imieniem, Czarną Gwiazdą, dodając, że jego stare życie dobiegło końca i Klan Gwiazdy mianuje go opiekunem Klanu Cienia - ma go chronić, opiekować się młodszymi i starszymi, czcić przodków, przestrzegać kodeksu wojownika i przeżyć każde życie z dumą i godnością.

Przewodniki[]

Kodeks klanów[]

Po wielkiej bitwie krótko wspomina się o Cieniu, wraz z Piorunem, Wiatrem, Rzeką i Niebem. Duchy zabitych w bitwie zmuszają żywych do zawarcia pokoju, więc kotka wraz z pozostałymi nowymi przywódcami przysięga, że stworzy razem z nimi klany i znajdzie sposób na powstrzymanie walk.

Ostateczny przewodnik[]

Na stronie w książce Skrzydła Szarego jest wspomniane, że Cień Wysoki przekazała mu przywództwo nad grupą, aby zająć się rannym bratem.

Na jej własnej stronie, jest opisane, że Cień Wysoki to zielonooka czarna kotka, która opuściła góry i podążała szlakiem słońca. Jest czujna, przemyślana i podejrzliwa wobec obcych, zawsze jako ostatnia akceptująca ich w grupie, co powodowało kłótnie wśród kotów grupy, co doprowadziło do tego, że niektórzy chcieli, aby to Szare Skrzydło był liderem. Lecz nawet i nieufność Cienia Wysokiego nie był jedyną przyczyną kłótni – był to także jej nacisk na obserwację obozu, przez co reszta uważała, że powinna poważniej traktować swoje obowiązki przywódczyni. Gdy Cień Księżycowy umarł, niepokój i smutek tak przygniotły kotkę, że przekazała swoje przywództwo Skrzydłu Szaremu na wrzosowisku, lecz później odzyskała władzę i wspólnie z nim przewodziła. Później została przywódczynią swojej własnej grupy, z którą zamieszkała w sosnowym lesie, a sama grupa została Klanem Cienia, na którego stanęła czele.

Na stronie w książce Runa Łaciatego i Obłoku Plamistego jest opisane, jak ta pierwsza została lojalnie w grupie Cienia Wysokiego, nawet jeśli opiekowała się kotami z grupy Nieba Czystego.

Na stronie w książce Janowcowego Futra zostało wspomniane, że kocur szedł wszędzie z Wietrzną Sprinterką, od grupy Cienia Wysokiego i Skrzydła Szarego, po jeszcze dalej.

Ostateczny przewodnik: zaktualizowana i rozszerzona edycja[]

Emoji AshfurThinking
Ta sekcja najprawdopodobniej wkrótce się pojawi, ale nie jest gotowa do opublikowania w tym momencie.

Krótkie historie i sztuki[]

Śmierć Strumyka Lśniącego[]

Cień Wysoki zgadza się na plan Nieba Czystego. Strumyk Lśniący jest nieco uspokojona, że Cień Wysoki się wypowiedziała, ponieważ ma wielki szacunek i zaufanie do czarnej kotki.

Cytaty[]

Nikt nie pokierowałby nami lepiej. Wyprowadziłeś nas z gór.

—Cień Wysoki do ciała zmarłego Mchu Cienistego, "Szlak słońca", strona 208

Szczycie Szczerbaty! Zabieraj mi się do tyłu! Nie wiesz, jakie niebezpieczeństwa mogą się tu czaić.

—Cień Wysoki irytując się na Szczyt Szczerbaty podczas badania nowego terenu, "Szlak słońca", strona 213

Cień Wysoki: To był pomysł godny pchlego móżdżku. Nie powinieneś iść tam sam. Od teraz polujemy w grupach.
Cień Księżycowy: A kto wykitował i zrobił z ciebie przywódczynię?
Cień Wysoki: Mech Cienisty, jeśli chcesz wiedzieć. A ja wcale się o to nie prosiłam.

—Cień Wysoki konfrontując się ze swoim bratem, "Szlak słońca", strona 228

Z tym życiem ofiaruję ci dar, którego twój klan będzie potrzebował bardziej niż czegokolwiek innego podczas nachodzących długich dni. Przywództwo.

—Cienista Gwiazda dająca Czarnej Stopie jego dziewiąte życie, "Osąd Czarnej Stopy", strona 166

Ta wielka skała nie wyrosła z ziemi, abym ja mogła na niej usiąść. Te drzewa nie urosły, aby dać nam schronienie. [...] Trawa nie porosła wrzosowiska, aby łatwiej się nam chodziło po miękkim. Króliki nie wydrążyły nor, byśmy urządzili w nich legowiska. [...] Las nie spłonął, by zniszczyć twój dom.

—Cień Wysoki do Nieba Czystego, "Pierwsza bitwa", strona 294

Życia przywódcy[]

  1. Pierwsze życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je zabita przez borsuka przed "Życiem Cienistej Gwiazdy".
  2. Drugie życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je przez chorobę przed "Życiem Cienistej Gwiazdy".
  3. Trzecie życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je potrącona przez potwora Dwunożnych przed "Życiem Cienistej Gwiazdy".
  4. Czwarte życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je zabita przez włóczęgę przed "Życiem Cienistej Gwiazdy".
  5. Piąte życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je spadając z drzewa przed "Życiem Cienistej Gwiazdy".
  6. Szóste życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je topiąc się w rzece podczas ratowania kociaka przed "Życiem Cienistej Gwiazdy".
  7. Siódme życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je przez zakażoną ranę przed "Życiem Cienistej Gwiazdy".
  8. Ósme życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je zabita przez psy w "Życiu Cienistej Gwiazdy".
  9. Dziewiąte życie otrzymała od nieznanego kota, również nie wiadomo jaki dar z nim dostała. Straciła je zabita przez Wodę Wartką w "Życiu Cienistej Gwiazdy".

Ciekawostki[]

  • Jest pierwszą z pierwszych przywódców, który stracił wszystkie życia[12].
  • Kate stwierdziła, że szanuje Cień Wysoki, ale nie lubi ze względu na dystans jej postaci[24].
  • Na swoim blogu Kate potwierdziła, że piąta książka, "Las podzielony", będzie pisana z jej punktu widzenia[25].
    • Jednakże rozdziały Kate zostały zredagowane w etapie końcowym[26].

Zobacz także[]

Galeria[]

Bazy postaci[]

Ta grafika może być używana poza Wojownicy Wiki (z wyjątkiem innych wikii) jedynie do przedstawienia wyglądu tej postaci, w niezmienionej formie, koniecznie za podaniem źródła. Więcej.

Oficjalne rysunki[]

Przypisy[]

  1. Wyjawione w "Długich cieniach", strona 18
  2. Wyjawione w "Rzece ognia", strona 3 (angielskie wydanie)
  3. Wyjawione w "Wizji Lotu Ćmy", strona 454 (angielskie wydanie)
  4. 4,0 4,1 Wyjawione w "Szlaku słońca", strona 228
  5. 5,0 5,1 Wyjawione w "Szlaku słońca", strona 301
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Wyjawione w "Szlaku słońca", spis klanów
  7. 7,0 7,1 Wyjawione w "Szlaku słońca", strona 118
  8. Wyjawione w "Długich cieniach", strona 19
  9. Wyjawione w "Sekretach klanów", strona 3 (angielskie wydanie)
  10. Wyjawione w "Uderzeniu pioruna", spis klanów
  11. Wyjawione w "Lesie podzielonym", strona 271
  12. 12,0 12,1 12,2 Wyjawione w "Życiu Cienistej Gwiazdy", strona 295 (angielskie wydanie)
  13. Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 328
  14. Wyjawione w "Życiu Cienistej Gwiazdy", rozdział 9
  15. 15,0 15,1 Wyjawione na swojej oficjalnej karcie postaci (zrzut ekranu)
  16. Wyjawione w "Gorejącej gwieździe", strona 341
  17. Wyjawione w "Wizji Lotu Ćmy", strona 344 (angielskie wydanie)
  18. Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 43
  19. Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 284
  20. Wyjawione w "Szlaku słońca", strona 29
  21. Wyjawione w "Osądzie Czarnej Stopy", 163
  22. Wyjawione w "Osądzie Czarnej Stopy", strona 162
  23. Wyjawione w "Rzece ognia", strona 4 (angielskie wydanie)
  24. Wyjawione przez Kate na jej blogu (zrzut ekranu)
  25. Wyjawione przez Kate na jej blogu (zrzut ekranu)
  26. Wyjawione przez Kate na jej blogu (zrzut ekranu)
Advertisement