| “ | Skrzydło Szare będzie wdzięczny, że czuwa nad nim tak silny kociak.
|
” |
—Szczyt Szczerbaty o Piórze Orlim, "Las podzielony", rozdział 4 (tłumaczenie nieoficjalne) | ||
Pióro Orle (ang. Eagle Feather) - dawny łowca i wojownik starożytnego Klanu Wiatru, wcześniej w Klanie Cienia oraz pierwszy osadnik w Obozie Cienia Wysokiego. Obecnie przebywa w Klanie Gwiazdy.
Opis[]
Pióro Orle to brązowy kocur z żółtymi oczami, szerokimi barkami i pręgowanym ogonem[3].
Fabuła[]
Świt klanów[]
Gorejąca Gwiazda[]
Pióro Orle z rodzeństwem - Zroszonym Nosem i Skórą Burzową- to kociaki Ostrokrzewiny i Szczytu Szczerbatego. Cała trójka jest zdrowa. Jakiś czas potem, kocurek z bratem i siostrą wydają głośne piski, które można usłyszeć w żłobku, gdy rodzice się nimi opiekują.
Las podzielony[]
Pióro Orle zmaga się ze swoim rodzeństwem w Obozie Cienia Wysokiego na wrzosowisku, kiedy Niebo Czyste odwiedza kociaki Szczytu Szczerbatego. Brązowy kocurek piszczy, że jest najszybszy i wyrywa się z uścisku swojego miotu, pędząc w kierunku ojca. Nos Zroszony twierdzi, że nie jest i ściga się za nim. Ostrokrzewina woła Pióro Orle i łapiąc syna za kark, wrzuca go na trawę, a następnie każe kociakom wrócić do legowiska, ponieważ na zewnątrz jest za zimno. Jednak Szczyt Szczerbaty, Lód Trzaskający i Futro Wróble zgadzają się, że kociaki powinny się bawić, a Błotołapy sugeruje, że powinny wejść do środka tylko wtedy, gdy ich końce ogonków będą zamarznięte. Kiedy Piorun o tym wspomina, Niebo Czyste jest zaskoczony, gdy dowiaduje się, że kociaki już jedzą zwierzynę, ale Skrzydło Szare przypomina swojemu bratu, że urodziły się w ostatnim nowiu. Pióro Orle jest widziany przez chwilę po tym, jak jego ojciec natyka go na skraju polany w poszukiwaniu schronienia. Kuca nisko, a Niebo Czyste patrzy, jak brązowy kociak przedziera się w kierunku ojca, powodując, że leśny kocur żałuje, jak źle potraktował własnego syna, Pioruna.
Później tego samego dnia, Ostrokrzewina tka gałęzie wokół swojego legowiska, podczas gdy jej kociaki biegają wokół niej, rzucając się na siebie z podekscytowaniem. Pióro Orle wdrapuje się na plecy swojej matki, która przykuca, by wbić gałązkę w ich legowisko i błaga o borsuczą przejażdżkę. Ta wzrusza ramionami i sapie, że jest zajęta, więc Piorun proponuje zabawę z nimi i Szczytem Szczerbatym. Brązowy kocurek wskakuje na plecy ojca, podczas gdy Nos Zroszony wspina się na barki rudego kocura. Dorosłe koty zaczynają biegać, ale wkrótce Szczyt Szczerbaty zatrzymuje się, by zapytać Pioruna, czy Czyste Nieba wrócił do ich obozu. Pióro Orle pyta, gdzie jest leśny kot, a rudy kocur wyjaśnia, że jest w legowisku Obłokowi Plamistemu po wpadnięciu na borsuka, ale nie chciał straszyć kociąt. Po tym, jak dorosłe koty kłócą się o to, że Niebo Czyste jest w ich obozie, ojciec kociąt zatrzymuje się i strząsa syna z barków. Brązowy kociak ląduje w śniegu z piskiem i protestuje, że nie było przejażdżki wystarczająco długo, więc kulawy kocur każe im znaleźć mech na dnie legowiska Cienia Wysokiego. Pióro Orle twierdzi, że jest pokryte śniegiem, a ten odpowiada, że będzie musiał go przekopać. Nos Zroszony również spływa z boku Pioruna, lądując obok brata i mówi mu, że Ostrokrzewina byłaby bardzo zadowolona, gdyby przynieśli jej mech. Skacze po śniegu, a brat podąża za nią, wzywając, by zaczekała. Rudy kocur myśli, że wyglądają jak żaby pływające w wodzie.
Zaraz potem, Szczyt Szczerbaty zwołuje spotkanie grupowe, a Ostrokrzewina kiwa na Pióro Orle i Nosa Zroszonego. Są pokryci śniegiem od kopania wokół legowiska, a matka przytula swoje trzy kociaki do swojego brzucha. Brązowy kocurek z podekscytowaniem miauczy, że znaleźli mech na gniazdo, ale ta ucisza go i pochyla się, żeby zlizać mu śnieg z nosa. Koty wrzosowiskowe zgadzają się na wybór terytorium, rzucając kamieniami, a rodzice kociaków wybierają las sosnowy. Po ich decyzji, Pióro Orle podbiega do nich i protestuje, że lubi wrzosowiska, ale Ostrokrzewina liże jego uszy i obiecuje, że polubi sosnowy las. Gdy każdy kot oddaje głos, Szczyt Szczerbaty bierze syna na barki i pyta, czy chce, aby borsuk jechał do ich nowego domu. Koty udają się na swoje nowe terytoria, a kiedy odchodzą, Cień Wysoki chwyta Nosa Zroszonego w pysk. Ta jest z tego powodu niezadowolona, a jej brat unosi nos do góry i stwierdza, że nikt go nie nosi. Myszouchy pyta go, czy chciałby, aby borsuk jechał całą drogę, co podnieca młodego kocura. Przykuca na ziemi, a Pióro Orle wdrapuje się na szerokie barki kocura. Gdy Myszouchy wychodzi przez tunel z obozu, brązowy kocurek piszczy, gdy gałęzie drapią jego kręgosłup; wciska się głębiej w futro pobratymca.
Kiedy koty muszą przekroczyć Drogę Grzmotu, za pierwszym razem mają bliskie spotkanie z potworem. Grupa wraca, a koty gromadzą się razem ze zjeżonymi ogonami, a obok nich kucają Serce Łupane i Cień Wysoki. Pióro Orle bez tchu pyta, czy to potwór, a Ostrokrzewina potwierdza jego przypuszczenie i bierze go na plecy Myszouchego. Cień Wysoki sugeruje, by odpoczęli, a brązowy kocurek z rodzeństwem zeskakują z grzbietów kotów, na których jechali. Pióro Orle podskakuje po podłożu z igieł i zauważa, że jest sprężyste. Kociaki szybko zaczynają bawić się w nowym środowisku, wspinając się po korzeniach drzew. W międzyczasie Szczyt Szczerbaty sortuje patrole i sugeruje, żeby Cień Wysoki zabrała Skrzydło Szare i koty gdzieś na odpoczynek. Ten jest sfrustrowany, że jego brat traktuje go jak kociaka, a Skóra Burzowa pyta, dlaczego Skrzydło Szare nie poluje z patrolem. Jego rodzice wyjaśniają, że on nie jest tak szybki jak kiedyś i będzie bezpieczniejszy dzięki kociakom, a Pióro Orle wydyma pierś, krzycząc, że zaopiekuje się tamtym. Jego ojciec patrzy na niego czule i stwierdza, że Skrzydło Szare będzie wdzięczny, gdy będzie go pilnował silny kociak. Następnie koty idą budować swoje gniazda, a gdy wyruszają dalej, Pióro Orle biegnie przed siebie, pytając, czy może mieć własne legowisko. Ostrokrzewina mówi, że może, kiedy będzie starszy, ale Skrzydło Szare ostrożnie przeszukuje cienie za kocurkiem i ostrzega go, aby trzymał się blisko, dopóki nie dowiedzą się, że jest bezpieczny.
Po pewnym czasie Skrzydło Szare wyrusza na polowanie, ale musi wrócić do obozu z powodu problemów z oddychaniem (astmy). Kociaki są widoczne wśród igieł sosny, a kiedy Myszouchy proponuje, że weźmie zdobycz od Skrzydła Szarego, Nos Zroszony odwraca się od zabawy i pyta, czy razme z braćmi mogą ją wziąć. Ostrokrzewina zgadza się pod warunkiem, że będzie z nimi Myszouchy, a ten zgadza się, pytając, które z kociąt ją przyniesie. Nos Zroszony i Pióro Orle mówią, że oni i szukają jeżynowego tunelu. Kiedy odchodzą, Skrzydło Szare i ich matka zaczynają tworzyć legowisko dla kociąt, ale Szczyt Szczerbaty twierdzi, że to jego kocięta. Tamten cofa się, myśląc, że nie ma sensu się kłócić, kiedy Nos Zroszony, Skóra Burzowa i Pióro Orle są dziećmi jego brata. Niedługo potem, poza obozem słychać miauczenie i tupot małych łap. Skóra Burzowa wpada na polanę z jaszczurką w jego pysku, a jego siostra i brat wpadają za nim. Koteczka narzeka, że znalazłaby ją jako pierwsza, gdyby Pióro Orle nie stanął jej na drodze, ale Myszouchy informuje Skrzydło Szare, że ten pierwszy podążył za zapachem siostry, podczas gdy pozostali ona z bratem biegali w kółko. Brązowy kocurek zaprzecza temu, nadymając pierś.
Później Skrzydło Szare spotyka Trojeść, Osta i Koniczynę. Kiedy po raz pierwszy widzi tego drugiego, zauważa, że kocur jest szczupły i chudy, ale ze względu na szerokość barków, nadal wygląda na starszego niż Pióro Orle i Skóra Burzowa.
Brązowy kocurek pojawia się ponownie znacznie później w książce. Kiedy Piorun znajduje Mżawkę Głuchą i Cienia Słonecznego na swoim terytorium, mówi tej pierwszej, że Skrzydło Szare i Szczyt Szczerbaty są w sosnowym lesie, a ten drugi ma kociaki: Burzową Skórę, Nosa Zroszonego i Pióro Orle. Stara kotka akceptuje ich imiona. Piorun zabiera dwa górskie koty do obozu w sosnach, gdzie Mżawka Głucha wita Szczytu Szczerbatego. Zaraz potem, Nos Zroszony wpada do obozu z nornicą, podczas gdy jej bracia tłoczą się wokół niej i błagają, by ją nieść. Ojciec beszta je i mówi, że jego matka przyszła z gór. Rodzeństwo wymienia niegrzeczne komentarze na temat swoich starszych krewnych, podczas gdy brązowy kocurek podchodzi do babci i pyta, dlaczego przyszła. Mżawka Głucha zarzuca synowi, że źle wychowuje swoje kocięta i pozwala im być niegrzecznymi. Szczyt Szczerbaty zapewnia matkę, że jego kociaki są żywe, ale mają dobre serca i pewnego dnia będą świetnymi łowcami.
Piorun zostaje następnie wysłany, aby przyprowadzić Skrzydło Szare, który zabiera ze sobą Paproć do sosnowego lasu. Ostrokrzewina z kociakami zbliżają się do przybyszki ze swojego legowiska. Pióro Orle chodzi wokół niej i wącha jej futro, pytając, jakie są jej blizny. Jego rodzeństwo dodają inne uwagi na temat kotki, ale Ostrokrzewina krytykuje je i przeprasza Paproć za ich niegrzeczność. Ta miauczy, że mają ducha i wyrosną na dobrych łowców. Matka prowadzi ją do stosu zdobyczy, a kociaki za nimi podążają.
Po sprowadzeniu Nieba Czystego do sosnowego lasu, Piorun decyduje się pozostać tam, dopóki Mżawka Głucha nie umrze. Pewnego ranka, Pióro Orle wygląda głową z legowiska i pyta, czy rudy kocur chce pomóc im wykopać śnieżne tunele. Wygania swoją siostrę z posłania, a Skóra Burzowa sugeruje, żeby Piorun udawał lisa i próbował ich wykopać. Brązowy kocur najpierw nurkuje w śniegu, ogłaszając, że rozpocznie drążenie tunelu. Mówi rudemu kocurowi, aby spróbował go znaleźć, po czym zanurza się w głębokiej szczelinie i znika, a za nim podąża jego rodzeństwo. Kociaki zaczynają mruczeć pod śniegiem, a Nos Zroszony mówi braciom, żeby się nie ruszali. Piorun wbija pysk w śnieg i wyrywa Burzową Skórę ze śniegu, ale Szczyt Szczerbaty, który to widzi, domaga się tego, co się dzieje. Rudy kocur wyjaśnia, że kociaki kopią tunele, ale ten twierdzi, że zamarzną albo utoną, i zaczyna kopać w śniegu. Najpierw odkrywa Nosa Zroszonego, a potem Pióro Orle wychodzi na powierzchnię i wystawia głowę, pytając, co jest nie tak. Ojciec domaga się, czyj to był pomysł, a brązowy kocurek wbija nos w powietrze i oznajmia, że jego, a to jest zabawa. Szczyt Szczerbaty stwierdza, że jest to niebezpieczne, a następnie mówi kociętom, aby znalazły coś pożytecznego do robienia. Pióro Orle narzeka na rodzeństwo, że tylko się bawili i wyrywa się na powierzchnię, a następnie odchodzi. Z oburzoną dumą, każdym krokiem łapy zanurza się głębiej w śnieg, a brat z siostrą podążają za nim.
Później tego samego dnia, Ostrokrzewina zdaje sobie sprawę, że brakuje kociąt. Niebo Czyste pyta, kiedy ostatnio ich widziała, a ta odpowiada, że było to tego ranka, kiedy wypędziła ich z legowiska, ponieważ błagali ją, aby pozwoliła im bawić się na śniegu. Szczyt Szczerbaty przypomina incydent z tunelem śnieżnym, a leśny przywódca stwierdza, że muszą szybko je znaleźć. Piorun zastanawia się, czy kociaki poszły za Błotołapym, Myszouchym i Cieniem Słonecznym, którzy opuściły obóz, a ich rodzice idą podążać śladami starszych kotów. Rudy kocur i Kwiat Gwieździsty przeszukują sosny. W tym momencie, Paproć budzi się i pyta, co się dzieje. Skrzydło Szare wyjaśnia sytuację, a ta prosi o pomoc, twierdząc, że bardzo dobrze zna zapach kociąt po spaniu obok nich przez całą noc. Cień Wysoki zgadza się i trzy koty natychmiast wyruszają. Niebo Czyste wkrótce dostrzega małe ślady i podąża za nimi, myśląc, że to koty, ale jest zniechęcony, gdy okazuje się, że to wiewiórka. Szary kocur nadal węszy w poszukiwaniu kociąt, wzywając je, ale tylko wrona odpowiada; potem cichy pisk i miauczenie słychać powyżej, wśród sosen.
Leśny przywódca zastanawia się, czy kociaki wspięły się w bezpieczne miejsce, a potem Nos Zroszony woła, że zbliża się. Kocur dostrzega je przyczepione do wysokiej gałęzi, podczas gdy większa od nich wrona, balansuje na gałęzi powyżej. Woła, że nadchodzi, a gdy okrąża drzewo, ptak zeskakuje z gałęzi i zbliża się do kociąt. Pióro Orle piszczy z przerażenia, szurając do tyłu. Niebo Czyste zaczyna wspinać się po pniu drzewa, aż dociera do gałęzi. Koteczka woła do go z góry, gdzie wrona jest tylko o długość ogona od nich. Szary kocur szybko dociera do tej gałęzi, a na jego widok wrona odlatuje.
Kociaki wykrzykują z ulgą imię Nieba Czystego, a Pióro Orle przylega do kory za Zroszonym Nosem. Przywódca zauważa, że nie może podejść na czubek gałęzi, bo nie wytrzyma jego ciężaru. Instruuje ich, aby podeszli do niego, ale koteczka jest przerażona. Skóra Burzowa wspina się na nią i gdy tylko przekracza gałąź w kierunku szarego kocura, brązowy kocurek zaczyna wędrować wzdłuż gałęzi. Gdy jest w zasięgu, Niebo Czyste pochyla się do przodu i chwyta go za kark, kładąc go obok brata.
Niebo Czyste namawia Nosa Zroszonego, aby również przyszła, ale kiedy ta jest już prawie na miejscu, ślizga się i zaczyna spadać. Kocur szybko chwyta ją za kark, ale koteczka kołysze się w dół, szarpiąc Niebo Czyste w kierunku ziemi. Pióro Orle wykrzykuje imię siostry. Wkrótce dorosły kocur prostuje się i daje koteczkę między swoich braci. Gdy brązowy kocurek przyciska się do niej, martwi się, jak zejdą. Leśny przywódca decyduje, że może opuścić się ogonem najpierw w dół drzewa, a kociaki przylgną do jego pleców. Siedzi okrakiem na gałęzi i zachęca ich, że jest dużo miejsca, stwierdzając, że będzie to najbardziej ekscytująca borsucza przejażdżka, jaką kiedykolwiek będą mieć.
W międzyczasie, w obozie w sosnowym lesie, Skrzydło Szare wyjaśnia matce, że Niebo Czyste szuka zaginionych kociaków. Mżawka Głucha nie pochwala ich opuszczenia obozu, twierdząc, że żadne miejsce nie jest bezpieczne dla głupich kociaków, ale ten mówi jej, że szukają ich trzy patrole. Gdy matka z synem kontynuują rozmowę, młode miauczenie woła, że są w domu, a Skrzydło Szare zdaje sobie sprawę, że to kocięta; widzi Niebo Czyste podążającego za trójką, gdy przeskakują przez zaśnieżoną polanę.
Skrzydło Szare pyta, czy są ranni, ale jego brat odpowiada, że nic im nie jest. Pióro Orle chwali się, że weszli na drzewo, a Niebo Czyste przypomina ostatnie wydarzenia. Skrzydło Szare karci kociaki, by odeszły, ponieważ Szczyt Szczerbaty i Ostrokrzewina się o nich martwili. Skóra Burzowa pyta, gdzie są rodzice, a jego brat komentuje, że wytropił ich poza obozem. W tym momencie, Serce Łupane się budzi i pyta, co się stało. Niebo Czyste prycha, że wrona prawie zjadła kocięta, ale Pióro Orle patrzy radośnie na starszego kocura i woła, że ich uratował. Ten zauważa, że Nos Zroszony jest zmarznięta; sugeruje, aby kocięta udały się do legowiska Mżawki Głuchej, gdzie gorączka starej kotki ich rozgrzeje. Skrzydło Szare uważa, że kociaki Szczytu Szczerbatego mogą poprawić jej nastrój i obiecuje, że jego matka będzie zadowolona, gdy je zobaczy.
Serce Łupane popycha Nosa Zroszonego w stronę jej legowiska, a bracia podążają za nim, pytając, kiedy matka wróci. Niebo Czyste proponuje, że ją odnajdzie. Skrzydło Szare towarzyszy im w legowisku matki, gdzie ustawiają się w kolejce i nerwowo wpatrują się w starszą kotkę. Serce Łupane pyta, czy może dzielić posłanie z kociętami, a Pióro Orle obiecuje, że będą uważać, aby jej nie skrzywdzić. Ta dziękuje mu, przyglądając mu się czule, gdy wspina się po wrzosowatych liściach i wtula się w jej brzuch; rodzeństwo podąża za nim. Mżawka Głucha zauważa, że Skóra Burzowa ma oczy po ojcu, a Nos Zroszony woła, mówiąc, że Ostrokrzewina twierdzi, że jest tak mądra jak ojciec. Stara kotka pyta brązowego kocurka, co dostał po ojcu, a ten odpowiada, że może wspinać się na drzewa, nie spadając z nich. Mżawka Głucha miauczy, że jej syn musi być z nich wszystkich dumny, owijając ogonem trójkę. Serce Łupane odchodzi, aby zebrać więcej ziół, a Skrzydło Szare patrzy na kociaki, których głowy opadają; Pióro Orle wsuwa jego pysk pod bark Nosa Zroszonego, podczas gdy ta opiera pysk na kręgosłupie Skóry Burzowej. Zasypiają i zaczynają delikatnie chrapać.
W ciągu kilku dni później, gdy Mżawka Głucha umiera, do obozu wpada światło dzienne. Brązowy kocurek miauczy, że śnieg topnieje. Niebo Czyste, Szczyt Szczerbaty i Skrzydło Szare spędzają cały dzień czuwając przed matką. O zachodzie słońca, Ostrokrzewina i kocięta podkradają się cicho do lasu, gdzie za krzaczastą ścianą obozu rozbrzmiewają podekscytowane piski rodzeństwa, które matka ucisza. Gdy zapada zmierzch, wracają, a Nos Zroszony prowadzi braci na skraj polany. Pyta, dlaczego muszą być cicho, a Ostrokrzewina syczy, że w akcie szacunku dla Mżawki Głuchej. Pióro Orle twierdzi, że ani razu nie poprosił jej, żeby tu przyszła i umarła, ale Skóra Burzowa ostro trzepie łapą brata i przypomina mu, że była dla nich miła.
Ścieżka gwiazd[]
Cień Wysoki wspomina, że Pióro Orle dostał mentora, Myszouchy. Ten mówi, że szybko się uczy i widział, że jego mocne i słabe strony lepiej trenują go w pojedynkę. Szczyt Szczerbaty przyznaje, że nie dojdzie do żadnego celu, jeśli chodzi o trening, zawsze będąc dla niego zbyt twardym lub zbyt miękkim.
Po porwaniu Czarnego Ucha przez Harata, a następnie jego ratunku, wspomniano, że kocurek znajduje się w gnieździe Ostrokrzewiny, ponieważ Piorun twierdzi, że trójka rodzeństwa go pocieszy.
Superedycje[]
Wizja Lotu Ćmy[]
Kiedy Lot Ćmy myśli o tym, że Kamienny nie poluje tak często, przypomina sobie, że uwielbia pomagać Ostrokrzewinie i Orlemu Pióru w ich tunelach. Gdy biała kotka zdaje sobie sprawę, że nie wie, gdzie są kociaki Łupki, mimo że jest odpowiedzialna za ich pilnowanie, łapie wzrok Ostrokrzewiny po drugiej stronie obozu. Jej syn potrząsa zakurzoną sierścią obok matki.
Po tym, jak Lot Ćmy znajduje kociaki z pomocą kilku pobratymców i odkrywają, że Srebrna Pręga utknęła w tunelu dla królików, mówi, że niektóre koty Klanu Wiatru lubią biegać przez tunele i wspomina się, że Ostrokrzewina często zabiera tam Pióro Orle i Nosa Zroszonego.
Po tym, jak Lot Ćmy zostaje medyczką Klanu Wiatru, sprawdza Kamiennego, który ostatnio kaszlał i zauważono, że gniazdo z boku jego legowiska zostało świeżo utkane z wrzosów przez brązowego kocura i Burzową Skórę. Biała kotka idzie po kocimiętkę, a kiedy wraca, obok niej są ci dwaj bracia, pochylając się blisko, by powąchać liście. Pióro Orle pyta, czy to dla Kamiennego, a medyczka odpowiada, że to kocimiętka. Ten kuca i wącha liście, wypytując Lot Ćmy, gdzie ją znalazła, na co ta odpowiada, że z Siedliska Dwunożnych. Skóra Burzowa zauważa, że pachnie świetnie, ale biała kotka twierdzi, że jest to lekarstwo na kaszel i odgarnia Pióro Orle jednym ruchem ogona, twierdząc, że jest cenna. Prosi Burzową Skórę, aby rozłożył zioło w zagłębieniu i chronił ją, gdy będzie schnąć, a poproszony chwyta łodygi, podczas gdy jego brat niecierpliwie podąża za nim, gdy wskakuje do zagłębienia i zaczyna je rozrzucać po piaszczystej ziemi.
Kiedy Lot Ćmy ma udać się do obozu Klanu Rzeki z Micah'em, widzi się, jak Szczyt Szczerbaty i Ostrokrzewina naprawiają szczeliny w ich ścianie legowiska, nawlekając wrzosy, które Pióro Orle z siostrą przynieśli z wrzosowiska.
Po śmierci Micah'a, gdy Lot Ćmy wraca do Klanu Wiatru z Sercem Łupanym po zamieszkaniu w obozie Klanu Cienia na księżyc, zauważają patrol graniczny Klanu Nieba. Wzrok tego drugiego prześlizguje się obok niej, a medyczka podąża za nim i widzi Wierzbowego Ogona i Pióro Orle obserwujących patrol z odległej, skalistej skały. Ze złością pyta, czy nie mają nic lepszego do roboty i warczy, że powinni karmić swój klan zamiast obserwować granice.
Po narodzinach kociąt Lotu Ćmy, Trzcinowy Ogon jest widziany, jak wydostaje się z legowiska, które stworzyli Nos Zroszony z brązowym kocurem; wspomina się, że są zbyt duzi, aby spać z rodzicami i przenieśli się do ich własnego z Skórą Burzową.
Na zgromadzeniu, w którym uczestniczy Lot Ćmy, ta wraca myślami do swoich kociąt w obozie i zauważa, że wiele kotów, w tym Pióro Orle zostali w obozie. Później Skóra Burzowa oferuje Miodowej Skórze borsuczą przejażdżkę i obiecuje Bulgoczącemu Strumieniowi, że jego rodzeństwo wkrótce wróci z patrolu myśliwskiego, a wtedy będzie mogła jeździć na wielu borsuczych przejażdżkach.
Po tym, jak Wietrzna Gwiazda wraca do obozu Klanu Wiatru po otrzymaniu daru dziewięciokrotnego życia, mówi Trzcinowemu Ogonowi, by zabrał Nosa Zroszonego na wrzosowisko na polowanie. Później, gdy Lot Ćmy zabiera swoje kociaki, aby przekazać je innym klanom, Bulgoczący Strumień pyta, dlaczego muszą dołączyć do nowych klanów, ale Pióro Orle, Skóra Burzowa i Nos Zroszony nie.
Nowele[]
Echo Piorunującej Gwiazdy[]
Nie pojawia się w książce, ale jest wymieniony w spisie klanów.
Życie Cienistej Gwiazdy[]
Nie pojawia się w książce, ale jest wymieniony w spisie klanów.
Ciekawostki[]
- Pióro Orle początkowo miał się nazywać Oko Orle[8].
Galeria[]
Bazy postaci[]
Ta grafika może być używana poza Wojownicy Wiki (z wyjątkiem innych wikii) jedynie do przedstawienia wyglądu tej postaci, w niezmienionej formie, koniecznie za podaniem źródła. Więcej.
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 Wyjawione na oficjalnej stronie
- ↑ 2,0 2,1 Wyjawione w "Echu Piorunującej Gwiazdy", spis klanów
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Wyjawione w "Wizji Lotu Ćmy", spis klanów
- ↑ Wyjawione w "Ścieżce gwiazd", spis klanów
- ↑ Wyjawione w "Ścieżce gwiazd", strona 305 (angielskie wydanie)
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Wyjawione w "Gorejącej Gwieździe", strona 262 (angielskie wydanie)
- ↑ Wyjawione w "Ścieżce gwiazd", strona 98 (angielskie wydanie)
- ↑ Wyjawione przez Kate na jej blogu