“ | Nie! Proszę, Niebo Czyste, nie odsyłaj mnie z obozu! Nadal potrafię polować. Wczoraj złapałem nornika! I chodziłem na wszystkie wyznaczone mi patrole. Ja tam umrę! Błagam, daj mi jeszcze jedną szansę.
|
” |
—Szron do Nieba Czystego błagając, by ten go nie wygnał, "Uderzenie pioruna", strona 362 |
Szron (ang. Frost) - dawny pierwszy osadnik w obozie Cienia Wysokiego i obozie Nieba Czystego, wcześniej włóczęga. Obecnie przebywa w Klanie Gwiazdy.
Opis[]
Szron to duży[7] śnieżno[8], mleczno[9]-biały kocur[10] o niebieskich oczach[8] i gładkim, grubym futrze[1].
Fabuła[]
Świt Klanów[]
Szlak słońca[]
Chociaż nienazwany, Szron i Płatek łapią Burzę w pułapkę pośród sękatych korzeni dębu. Mówi, że nieznajomi nie są mile widziani i żeby się nie pojawiała. Skrzydło Szare każe im zostawić ją w spokoju i rzuca się na białego kocura. Warczy na niego i tnie pazurami. Skrzydło Szare następnie uderza go tylnymi łapami i obaj przewracają się wśród poszycia lasu. Szron zadaje mu kłujący cios w bark, a ten rzuca się do przodu, próbując wbić zęby w jego gardło. Jednak biały kocur odsuwa głowę, a zęby Skrzydła Szarego spotykają się tylko z jego uchem. Wydaje z siebie pisk i odrywa się od niego, wstając na łapy oraz uciekając, gdy krew cieknie mu z ucha.
Kiedy Skrzydło Szare próbuje odwiedzić Niebo Czyste, Szron i Lis wychodzą z zarośli i blokują mu drogę. Ten zauważa, że biały kocur jest dziwnie znajomy, dopóki nie zdaje sobie sprawy, że był jednym z włóczęgów, którzy zaatakowali Burzę. Szron pyta, co tu robi, a ten odpowiada, że przyszedł odwiedzić Niebo Czyste. Lis zauważa, że jest ten jest bratem odwiedzającego, ale dodaje, że nie daje mu to prawa do swobodnego kręcenia się tu, gdy tylko ma na to ochotę. Szron szydzi, że to dobra wymówka i dodaje, że uważa, że Skrzydło Szare przybył, by ukraść ich zwierzynę. Pyta, jak to ich zwierzyna, stwierdzając, że należy też do nich, ponieważ mieszkają w pobliżu. Lis mówi, że Niebo Czyste nie widzi tego w ten sposób i dodaje żeby odszedł, zanim go zmuszą. Biały kocur każe mu odejść teraz i robi krok do przodu, aby stanąć nos w nos z Skrzydłem Szarym.
Burza pyta, co się dzieje, i wita Skrzydło Szare. Szron mówi jej, że kradnie ich zdobycz, a ta pyta, czy to prawda. Zauważa, że nie ma przy sobie żadnej ofiary ani jej zapachu, i dodaje, że mogą być po prostu parą pchlich móżdżków jedzących wronią karmę. Lis protestuje, że wykonują tylko swoją pracę. Burza z pogardą macha ogonem i przepycha się obok dwóch kocurów. Skrzydło Szare pyta ją, dlaczego te koty są tak wrogie, a kotka odpowiada, że Niebo Czyste uważa, że budowanie silnej społeczności jest ważne.
Niebo Czyste przyznaje później bratu, że chociaż Lis i Szron mogą być zbyt chętni do pilnowania granic, był to jedyny sposób na zapewnienie bezpieczeństwa kotom. Skrzydło Szare mówi mu, że martwił się, że on stworzy granice między górskimi kotami, ale ten protestuje, że to nieprawda. Następnie szary kocur mówi, że powinien powiedzieć o tym Lisowi i Szronowi, zanim mu przeszkodzi. Kiedy Szczyt Szczerbaty spada z drzewa podczas polowania, Skrzydło Szare krzyczy do brata, aby powiedział Lisowi i Szronowi, żeby pozwolili im przejść.
Gdy Skrzydło Szare wraca do nowego obozu, zauważa dwa koty zbliżające się do niego z lasu, które okazują się być Szczytem Szczerbatym i Szronem. Ten pierwszy opiera się ciężko o białego kocura, szukając oparcia, a Skrzydło Szare widzi, że ledwo kładzie kontuzjowaną nogę na ziemi. Wita ich i chociaż Szczyt Szczerbaty rzuca mu żałosne spojrzenie, Szron zdawał się go w ogóle nie zauważać. Pomaga kontuzjowanemu położyć się na ziemię i odwraca się bez słowa przeskakując z powrotem przez wrzosowisko. Skrzydło Szare myśli, że jest niegrzeczną kupą futra i pyta zranionego brata, co się dzieje. Na początku ten nie reaguje, gdy patrzy na białego kocura znikającego w oddali.
Kiedy Skrzydło Szare próbuje zabrać Pioruna do Obozu Nieba Czystego, Szron, Płatek i nienazwany czarno-biały kocur stają przed nim. ten pierwszy z najeżonym na szyi futrze warczy, że nie jest tu mile widziany. Po tym, jak Płatek zgadza się zabrać przybysza do Nieba Czystego, razem z Szronem eskortują go do obozu.
Uderzenie pioruna[]
Po pożarze lasu, Jastrząb Pikujący dzieli się częścią swojego królika z Szronem, a ten sztywno kiwa głową, pozornie wdzięczny, ale nie chce być przyjacielski. Gdy Runo Łaciate i Obłok Plamisty sprawdzają koty, zauważono, że biały kocur ma oparzenie na jednej z nóg. Następnie wraca z Płatkiem i Piórem Lotnym z polowania, niosąc zdobycz. Podążając za nimi, Piorun myśli, że czuje się lepiej z Szronem i Płatkiem.
Szron, Płatek i Piorun wyruszają na patrol z białym kocurem na czele, gdzie widzą Pszczółkę, która umiera z głodu. Szron zatrzymuje się na jej widok i razem z Płatkiem nie wydają się przejmować, że jest głodna, i każą jej opuścić terytorium Nieba Czystego, ponieważ wkroczyła. Pszczółka patrzy na tę dwójkę i odmawia, co sprawia, że ci wysuwają pazury i ją odpędzają. Biały kocur każe jej wyjść i pozostać na poza granicą, ścigając ją, a Piorun patrzy, jak trójka znika w zaroślach. Potem wracają, a biały kocur zauważa, że nie będą mieli z nią więcej kłopotów, machając ogonem z satysfakcją. Następnie informuje ich, aby szli dalej i oni podążają dalej wzdłuż granicy.
Płatek zauważa, że Niebo Czyste wkrótce zwoła spotkanie, a Szron z błyszczącymi oczami pyta Pioruna, czy wie, o co chodzi. Ten kręci głową, a kotka zadaje białemu kocurowi to samo pytanie. Odpowiada, że może chcieć poszerzyć swoje granice, ale ta zaprzecza takiej możliwości i myśli, że da niektórym kotom więcej obowiązków. Szron z powątpiewaniem pyta, kto według Płatka je dostanie, a ta wymienia. Szron następnie sugeruje Liścia, ponieważ jest dobrym łowcą, a kotka zaprzecza jego umiejętnościom. Ten zauważa również, że w walce Liść mógłby go pokonać bez problemu. Dodaje, że gdyby przywódca wybrał kota, razem z Płatkiem mieliby większe szanse niż pozostali, nazywając tamtych bezużytecznymi kupami futra.
Zszokowany Piorun pyta, że w ten sposób mówią o swoich pobratymcach, a Płatek i Szron zatrzymują się, patrząc na niego z zaskoczeniem. Biały kocur pyta go o jego lokalizację przez ostatnie dwa księżyce i czy Niebo Czyste czegoś go nauczył. Dodaje, że wszystkie koty wiedzą, jakie mają miejsce w obozie, ale zależy to od tego, jak bardzo przywódca ich polubi i wyjaśnia, że jest to ostateczne po przybyciu do lasu. Później Piorun nie chce już słuchać dwójki kotów. Następnie widzi Wiatr i zauważa, że Szron i Płatek nie uznają jej wtargnięcia tak dobitnie, jak u Pszczółki, ale przybyszka nie da się tak łatwo odpędzić
Jednak gdy Szron ją widzi, rzuca się w górę i konfrontuje z kotką, mówiąc jej, żeby odeszła. Piorun zauważa, że jego kontuzja sprawia mu ból i wierzy, że nie jest gotowy do walki. Wiatr rzuca białemu kocurowi pogardliwe spojrzenie, a ten ją informuje, że przekroczyła granicę i żeby opuściła ich terytorium. Po tym, jak Wiatr oznajmia, że ma nowe imię - Wietrzna Sprinterka, Szron się na nią rzuca i przewraca się na poszycie lasu. Płatek obserwuje walkę, sprawiając, że Piorun przypuszcza, że sama dołączy, jeśli Szron sobie nie poradzi, ale ten przygwoździł kotkę swoim ciałem. Piorun jest zaskoczony, ponieważ obrażenia Szrona nie przeszkadzały mu w walce, a Wietrzna Sprinterka gryzie go w łapę, sprawiając, że biały kocur syczy w szoku. Następnie ruszają na Pioruna, a Szron pyta go, dlaczego nie zaatakował wcześniej.
Następnie rzucają mu spojrzenie przed powrotem do obozu. Niebo Czyste prosi o przebaczenie, a Szron krzyczy, że nie ma sobie nic do wybaczenia, pytając go, co robi. Ten dziękuje białemu kocurowi, ponieważ jego lojalność wiele dla niego znaczy. Wietrzna Sprinterka następnie pokazuje kotom z wrzosowisk swoje rany i wyjaśnia, że zrobił je Szron, a Piorun patrzył, jak to robi. Kiedy wspomniany daje Płatkowi mysz do jedzenia, zauważa, że Szron liże swoje oparzenie, które nie chce się zagoić. Gdy zbliża się do Nieba Czystego, ojca, ten patrzy na białego kocura, sprawiając, że sztywnieje. Następnie mówi mu, aby podszedł, a wezwany podnosi głowę znad miejsca, w którym lizał ranę i wstaje na łapy, kulejąc w stronę przywódcy. Piorun myśli, że jest wolniejszy, a Niebo Czyste nakazuje Szronowi pokazać każdemu kotowi swoją ranę. Jego oczy rozszerzają się z zaskoczenia i niechętnie odsłania nogę, która, jak wskazuje przywódca, nie została zagojona.
Piorun odpowiada, że to nie jest wina Szrona, że został podpalony, ale Niebo Czyste odpowiada, że biały kocur prawidłowo przeprowadza patrole. Mówi się, że jego syn nigdy nie lubił zachowania kocura, ale nie zniesie jego upokorzenia i protestuje, że Szron wciąż poluje, patroluje i nadal przyczynia się do tego. Dodaje, że jego rana musiała się trochę wygoić, rozglądając się za poparciem, ale wszyscy są cicho. Ojciec następnie przyciska Pioruna do ziemi i prosi go, aby oczyścił ranę Szrona, jeśli tak bardzo go to obchodzi. Syn pyta przywódcę, dlaczego nie dba już o białego kocura, a Woda Wartka się z nim zgadza. Niebo Czyste następnie zwraca się do Pioruna i Szrona oraz informuje tego drugiego, że musi odejść, ponieważ robi to dla dobra większości i prosi syna, aby eskortował go do granicy.
Następnie Piorun pyta Nieba Czystego, czy ma zostawić Szrona, aby umarł sam, bez kota, który by się nim opiekował. Ten zawodzi, rozumiejąc, co ma na myśli przywódca i błaga, aby nie został wygnany. Zauważa, że dzień wcześniej złapał nornicę i odbył wszystkie swoje patrole. Dodaje, że umrze i błaga o kolejną szansę, a Piorun obserwuje go, przerażony. Należy zauważyć, że biały kocur był wcześniej włóczęgą, a Piorun uważa, że byłoby to lepsze życie dla nich obu. Ogłasza następnie, że nie pozwoli białemu kocurowi umrzeć, a może pomóc tylko sobie i Szronowi oraz że już nigdy nie wrócą. Pióro Lotne informuje dwójkę, że zabierze ich aż do granicy, a Piorun przyzywa Szrona machnięciem ogona, zanim wyruszy w powolnym tempie, aby ten mógł nadążyć.
Szron pyta Pioruna, dlaczego idzie, ponieważ nigdy nie byli przyjaciółmi, a ten odpowiada, że chociaż uważa go za irytującego, nie chce go widzieć martwego. Biały kocur warczy, że rana się nie goi, a Piorun informuje go o kotach na wrzosowisku, które mogą ją wyleczyć. Kiedy docierają do granicy, zastraszony Szron pyta, czy mają iść w górę wrzosowisk, a Piorun pyta, jak szybko myśli, że może chodzić. Szron ponuro, odpowiada, że jest wystarczająco szybki i dotrze na miejsce. Następnie wspinają się na szczyt grani, a ten informuje białego kocura, aby szedł, ponieważ im szybciej pójdą, tym szybciej dotrą. Szron następnie mówi Piorunowi, by zwolnił, przypominając mu, że nie może biec tak szybko jak on.
Pierwsza bitwa[]
Niebo Czyste patrzy, jak Szron i Piorun opuszczają terytorium. Uważa, że biały kocur musi odejść, ponieważ jego rana się nie goi i może go spowalniać, obciążając w ten sposób całą grupę. Gdy zaczyna rozmawiać z Piórem Lotnym, wspomina, że widział, jak żegnała się z dwójką kocurów. Ta broni się, twierdząc, że tylko o tym myślała i nie zrobiłaby tego. Następnie przywódca rozpoczyna spotkanie, zaczynając od wzmianki o bezpowrotnym odejściu Pioruna i Szrona. Sugeruje, aby zgarnęli więcej terytorium, odkąd ci dwaj ich opuścili. Jastrząb Pikujący następnie znajduje wspomnianych na wrzosowisku i wracają; Szron kuśtyka oparty na Piorunie. Kwiat Słotny pyta o jego tożsamość, a Jastrząb Pikujący potwierdza, że to Szron i że został wygnany przez Niebo Czyste, a Piorun poszedł za nim.
Zauważa, jak znaleźli ich wędrujących po granicy, a Piorun dodaje, że Szron potrzebuje pomocy i nie ma dokąd pójść. Jastrząb Pikujący kontynuuje, zauważając, że chce przynieść im Pioruna tak szybko, jak to możliwe, a biały kocur jest kontuzjowany, dodając, że Niebo Czyste nie będzie tolerować kota, który nie nadąża zdrowotnie fizycznie. Obłok Plamisty zaczyna go otaczać, a Szron się cofa z najeżonym futrem. Ten pociesza go, przeszukując jego futro i zauważa, że chce zobaczyć stan rany. Biały kocur mamrocze, że ma oparzoną nogę, a ten nadal otacza go, zanim dochodzi do wniosku, że jego rana stała się zakażona, wąchając nogę Szrona, przez co jego nos się marszczy. Pacjent pyta, czy to jest przyczyna bólu, a Obłok Plamisty to potwierdza, wąchając spuchniętą skórę. Następnie wzywa go, aby szedł za nim, wsadzając go w krzak janowca, a Szron odczuwa ulgę, gdy siada pod nim.
Zapytany o powody opuszczenia Nieba Czystego, Piorun zauważa, że wygnał Szrona, podczas gdy on sam zdecydował się odejść. Dodaje, że chciał, aby kocur zabrał gdzieś białego pobratymca i zostawił go na śmierć. Następnie pyta, czy Szron może zostać, a Skrzydło Szare odpowiada, że nie odmówi zranionemu kotowi. Widoczna jest Cień Wysoki wychodząca się z legowiska, do której Obłok Plamisty poprowadził Szrona. Piorun myśli wtedy, że biały kocur doceni mysz, którą dla niego złapał i zanurza się w janowcowym posłaniu. Szron leży w posłaniu wyłożonym mchem i wita Pioruna, zadowolony, że go widzi. Ten upuszcza mysz przy jego legowisku, informując go, że złapał ją dla niego, a ten mu dziękuje. Obłok Plamisty zauważa, że biały kocur ma gorączkę, gdy nakłada kompresy na jego nogę, które choć coś tam zdziałały, zauważono, że rana głęboko ropieje i powinien być leczony o wiele wcześniej. Następnie zapewnia Szrona, że okłady będą działać, a ten drżącym głosem pyta, czy wszystko z nim w porządku; Obłok Plamisty zapewnia go, że tak.
Pyta go, czy koty leśne zbierają ogórecznik, a ten odpowiada że łapią tylko zdobycz, dodając, że jeśli zostaliby zranieni, muszą sami do siebie dojść lub być zagrożony wygnaniem. Kiedy Cień Wysoki wzywa spotkanie, Obłok Plamisty wysuwa się z janowca, gdzie biały kocur wygląda z pyskiem ukrytym w cieniu. Kiedy on i Piorun spotykają się z Niebem Czystym z celach dyplomatycznych, Skrzek Kawki wskazuje, że wysłał białego kocura na śmierć. W międzyczasie, na wrzosowisku, Serce Łupane pomaga Obłokowi Plamistemu w robieniu maści dla Szrona. Po pochowaniu Żaru, Obłok Plamisty pokazuje Szronowi stos zwierzyny i zauważono, że po raz pierwszy kocur wyszedł z janowca, a Piorun jest zadowolony, widząc go prawie zdrowego. Kiedy Piorun biegnie do kotów na wrzosowiskach, aby zabrać je do walki, Szron syczy, że Niebo Czyste to lisie serce.
Gdy zaczynają wychodzić, Szron depcze po piętach Kwiatu Słotnemu i Runowi Łaciatemu. Spogląda ponad krawędzią zbocza, gdy niektórzy z jego pobratymców zaczynają przychodzić. Kiedy Piorun pyta, czy jego koty są gotowe, biały kocur odsłania zęby, chcąc wbić pazury w Niebo Czyste. Podczas bitwy, Szron wydaje okrzyk, gdy jest przyciśnięty do pnia dębu, podczas gdy Wąż tnie jego pysk. Ten unika i sycząc, nurkuje w w kierunku tylnej nogi Węża, a jego oczy błyszczą w mroku. Chwyta skórę przednią łapą i zaczepia go o kręgosłup, po czym rzuca mu się do gardła. Jednak Wąż przewraca kocura na bok, zmuszając go do wrzasku i podcina mu gardło machnięciem łapy. Krew Szrona rozlewa się po jego futrze i drga z jękiem, nim umiera. Później zauważono, że Niebo Czyste wygnał białego kocura ze swojego terytorium, ale oddał życie, broniąc swoich pobratymców. Kiedy przybywają duchy martwych kotów, zauważa się, że futro Szrona świeci jaśniej niż za życia.
Las podzielony[]
Szron jest widziany przez Niebo Czyste, kiedy z Płatkiem i Lisem rozmawiają z Rzeką Falującą we śnie, w którym duchowe koty same wezwały przywódców. Ich delikatne miauczenie cichnie na wietrze.
Superedycje[]
Dom Rzecznej Gwiazdy[]
Przewodniki[]
Ostateczny przewodnik[]
Wspomniano że kiedy Niebo Czyste wypędził Szrona na śmierć, Piorun też odszedł i zabrał go do obozu kotów na wrzosowisku.
Cytaty[]
“ | Lis: To jego brat. Ale to nie daje mu prawa kręcić się tutaj, kiedy tylko mu przyjdzie ochota. Szron: Niezła wymówka. Przyszedłeś kraść naszą zwierzynę. Skrzydło Szare: Jaką waszą zwierzynę? Mieszkacie tu, ale to nie jest wasza zwierzyna, to zdobycz każdego kota, który ją upoluje. Lis: Niebo Czyste widzi to inaczej. Lepiej stąd zmykaj, zanim cię przepędzimy.
|
” |
—Lis i Szron odmawiając Skrzydłu Szaremu pozwolenia na wizytę u Nieba Czystego, "Szlak słońca", strony 317-318 |
“ | Szron: Dlaczego to zrobiłeś? Przecież nigdy nie byliśmy przyjaciółmi. Piorun: Może i uważam cię za denerwującą zapchloną skórę, ale nie chcę patrzeć, jak umierasz.
|
” |
—Szron zaciekawiony postawą Pioruna wobec jego wygnania, "Uderzenie pioruna", strona 266 |
Galeria[]
Bazy postaci[]
Ta grafika może być używana poza Wojownicy Wiki (z wyjątkiem innych wikii) jedynie do przedstawienia wyglądu tej postaci, w niezmienionej formie, koniecznie za podaniem źródła. Więcej.
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 346
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Wyjawione w "Szlaku słońca", strona 320
- ↑ Wyjawione w "Pierwszej bitwie", spis klanów
- ↑ Wyjawione w "Uderzeniu pioruna", strona 361
- ↑ Wyjawione w "Szlaku słońca", strona 287
- ↑ Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 329
- ↑ Wyjawione w "Uderzeniu pioruna", strona 359
- ↑ 8,0 8,1 Wyjawione w "Uderzeniu Pioruna", spis klanów
- ↑ Wyjawione w "Domu Rzecznej Gwiazdy", strona 178 (angielskie wydanie)
- ↑ Wyjawione w "Szlaku słońca", strona 286