| “ | Martwimy się tym, dokąd nas to prowadzi. Niedługo Niebo Czyste przestanie słuchać, co ktokolwiek z nas ma do powiedzenia, i nie będziemy mieli innego wyboru, jak tylko wykonywać jego rozkazy.
|
” |
—Szyszka dzieli się zmartwieniami z Piorunem o Niebie Czystym, "Uderzenie pioruna", strona 356 | ||
Szyszka (ang. Fircone) - dawny Pierwszy Osadnik Obozu Nieba Czystego, wcześniej włóczęga. Obecnie przebywa w Klanie Gwiazdy.
Opis[]
Szyszka to nakrapiany[5] szylkretowy kocur[2] o bursztynowych oczach[6], gładkiej gęstej sierści[7] i cętkowanych barkach[8].
Fabuła[]
Świt Klanów[]
Uderzenie pioruna[]
Piorun wspomina, że Szyszka i jego przyjaciel, Pokrzywa to dwaj młodzi włóczędzy, który dołączyli pół księżyca temu do Obozu Nieba Czystego. Oba kocury zbliżają się do Pioruna, prosząc o rozmowę z nim na osobności. Ten, choć martwi się, dlaczego ma to być prywatnie, zgadza się z nimi porozmawiać i osiedla się w miejscu niedostępnym dla kogokolwiek. Dwójka przyjaciół wyjaśnia, że lubią wsparcie grupy, ale zaczynają wątpić, czy wspólne życie jest takie dobre z powodu zabijania kotów, czy ich wyganiania. Kiedy koty dostrzegają Liścia spoglądającego na nich ciekawsko z pyskiem pełnym paproci, Pokrzywa warczy żeby spadał, gdyż nie rozmawiają o nim, a Liść jeży się, pytając, czy chciałby zarobić pazurem w ucho. Piorun natychmiastowo przeprasza Liścia za zachowanie dwóch młodziaków, a Liść prycha i odchodzi, rzucając Pokrzywie wściekłe spojrzenie. Następnie, Pokrzywa pyta Pioruna, czy mógłby on porozmawiać ze swoim ojcem, Niebem Czystym i dać mu do zrozumienia, że niektóre z jego kotów jest niezadowolonych z obecnego stylu życia grupy. Szyszka dodaje, że obydwaj martwią się przyszłością i tym, że przywódca mógłby przestać słuchać zdania swoich pobratymców, każąc innym tylko wykonywać jego rozkazy. Pokrzywa zaznacza, że Niebo Czyste byłby w stanie rozkazać im cokolwiek, nawet to najgorsze. Piorun w myślach uznaje, że młodzi włóczędzy mają w sobie dużo optymizmu, skoro uważają, że rozmowa z synem odwiodłaby Niebo Czyste od jego własnych postanowień. Rudy kocur wzdycha, stwierdzając, że mogą mieć rację i zobaczy, co uda mu się zrobić. Gdy Piorun podejmuje rozmowę z Niebem Czystym, na pyskach Pokrzywy i Szyszki widnieją miny pełne nadziei.
Pierwsza bitwa[]
Po odejściu Pioruna i Mroza, Niebo Czyste wraca do swojego obozu, skupiając się na lojalności swoich kotów, kierując wzrok na Szyszkę i Pokrzywę. Uważa, że dopiero niedawno dołączyli do nich, a ich lojalność była przez to krucha jak liście i to oni przekonali Pioruna, by spróbował z nim porozmawiać. Zwołuje spotkanie, chcąc wzmocnić ich zaangażowanie i odwagę.
Przywódca ogłasza, że Piorun i Mróz zniknęli, a Pokrzywa i Szyszka wymieniają się spojrzeniami. Poruszają łapami z niepokojem, gdy ten mówi, że Pióro Lotne ma zostać ukarana i musi ponownie zdobyć jej pozycję. Spogląda z góry na tę dwójkę, gdy kontynuuje, że są ważniejsze rzeczy do omówienia, o kotach kwestionujących jego decyzje o rozszerzeniu granic. Po tym, jak Niebo Czyste wyjaśnia swoje powody, a większość kotów się z nim zgadza, Szyszka dołącza do ich wrzasków. Przywódca mówi im, że muszą teraz trenować, aby być lepsi niż jakikolwiek włóczęga oraz kot z wrzosowiska i wzywa Pokrzywę i marmurkowego kocura do walki ze sobą. Naciskając na niego, namawia go do walki. Pyta go, czy jest gotowy, a Szyszka kiwa głową z błyszczącymi oczami, następnie zwęża je, gdy Pokrzywa przykuca.
Zamiatając ogonem, Szyszka stoi nieruchomo, po czym skacze, gdy Pokrzywa spada na niego w powietrzu. Ląduje na jego plecach i uderza marmurkowemu kocurowi w barki, pozbawiając go tchu. Szyszka kopie i uderza w brodę Pokrzywy, co zmusza go do zatoczenia się do tyłu, a Niebo Czyste woła do Szyszki, by wykończył tamtego. Wściekłość płonie w jego oczach, gdy wstaje na łapy i mocno go uderza, pchając Pokrzywę na ziemię, aż ten się skręca i chwyta tylne łapy marmurkowego kocura ciągnąc go na ziemię z zębami zaciśniętymi wokół kończyny. Pokrzywa próbuje trafić w gardło Szyszki, ale przywódca go powstrzymuje. Ten protestuje, że kocur próbował go skrzywdzić, ale Niebo Czyste odpowiada, że się bronił. Chwali obu za dobrą walkę i komplementuje ruch Pokrzywy, ponieważ Szyszka nie spodziewał się, że złapie jego tylną nogę. Następnie zauważa, że marmurkowy kocur dobrze porusza się w powietrzu i mówi mu, że musi nauczyć resztę, jak to zrobił. Ten wyjaśnia, że użył swojego ogona i przykucnął, aby zademonstrować. Podaje szczegóły, jak skręcić ogon, a następnie ponownie pokazuje ruch. Pokrzywa stwierdza, że o tym nie wiedział, a ten zachęca go do spróbowania. Niebo Czyste jest usatysfakcjonowany, że gniew dwóch przyjaciół już został zapomniany.
Kiedy Cierń i Rosa przybywają do Obozu Nieba Czystego z prośbą o dołączenie, Pióro Lotne ostrzega przywódcę. Szyszka, Pokrzywa i Liść stoją na środku polany, naprzeciwko szczeliny, w której jeżyny otwierają się na las. Niebo Czyste przepycha się między marmurkowym kocurem i Liściem, by dotrzeć do dwóch włóczęgów; ci przedstawiają się i proszą o dołączenie do grupy. Szyszka krąży wokół dwóch nieznajomych ze wzrokiem przemykającym po ich ciałach i stwierdza, że nie potrzebują więcej gęb do wykarmienia, ale Rosa odpowiada, że mogą sami się wyżywić.
Później, gdy Piorun w towarzystwie Skrzeku Kawki przybywa do Obozu Czystego Niebo, aby porozmawiać z przywódcą, a zarazem ojcem, Szyszka i Pokrzywa są widoczni na polanie, myjąc się nawzajem. Jednak Niebo Czyste jest wściekły, że przyszły koty z wrzosowiska, a kiedy jego koty tworzą koło wokół dwóch przybyszów, marmurkowy kocur z przyjacielem podchodzą bliżej. Przywódca decyduje się wysłuchać słów syna, ale w lesie; kiedy wracają na polanę, Szyszka potyka się o dąb. Piorun zauważa spuchniętą łapę kocura, a jego ojciec warczy, że to tylko zadrapanie, wyjaśniając, że jego koty ciężko walczą w obronie swoich granic. Informuje swoje koty, że pójdzie na spotkanie z Skrzydłem Szarym, a Szyszka pyta, kiedy. Ten decyduje, że będzie to podczas pełni księżyca.
Gdy Wietrzna Sprinterka się koci, Piorun musi udać się do lasu, aby zdobyć patyk dla kotki. Gdy przekracza granicę, wyczuwa zapach Szyszki.
Później, gdy Niebo Czyste ma rozpocząć trening bojowy, marmurkowy kocur jest widoczny na polanie, odpoczywając obok jeżyny z brodą na łapach i półotwartymi oczami utkwionymi w Skrzeku Kawki, który jest przetrzymywany jako zakładnik.
Podczas spotkania Skrzydła Szarego i Nieba Czystego, dwaj bracia spierają się o to, jak sprawy miały się od czasu przybycia z gór, a ten drugi wspomina, że włóczędzy byli wrogo nastawieni. Szare Skrzydła zauważa, że Wiatr i Janowiec nie byli. Wskazuje cienie kotów brata na skraju polany, pytając o Pokrzywę i Szyszkę. Następnie Cień Wysoki wspomina, jak gwiazdy spoglądały w dół na to miejsce przez niezliczone księżyce, ale kiedy to robi, koty za nią zaczynają wymykać się z cienia; marmurkowy kocur z przyjacielem podchodzą bliżej, a ich futro się jeży. Gdy Cień Wysoki prosi, aby koty żyjące na nowym terytorium szanowały i chroniły ziemie, Szyszka porusza łapami. Jednak Niebo Czyste nadal kłóci się ze swoimi krewnymi i wkrótce nakazuje swoim kotom atak. Na jego rozkaz Płatek, Wąż i Pokrzywa zaczynają walczyć z Cieniem Wysokim i Skrzekiem Kawki, a kiedy ten drugi traci równowagę, Szyszka chwyta go za kark i ciągnie na ziemię.
Piorun i Skrzydło Szare dołączają do walki, a ten pierwszy ostrzega Cienia Wysokiego, gdy Szyszka się na nią rzuca. Kotka obraca się i napotyka atak przeciwnika wyciągniętą łapą. Tnie jego pysk i rzuca się na niego całym ciężarem, posyłając kocura z powrotem na Wodę Wartką i Liścia. Wkrótce potem Piorun widzi, jak Skrzydło Szare odciąga Skrzek Kawki od marmurkowego kocura.
W innym momencie bitwy, Szyszka uderza w stronę Pioruna, ale ten mówi, że walka musi się zakończyć. Marmurkowy kocur wygina się w łuk i woła, że to terytorium Nieba Czystego, a oni po prostu walczą w obronie tego, co należy do nich. Tamten twierdzi, że kotlina nie należy do żadnego kota i przypomina sobie, jak Szyszka był jednym z kotów, które błagały go, aby powstrzymał ojca z rozszerzaniem swoich granic. Przypomina mu, że poprosił go, by przekonał do tego Niebo Czyste, lecz marmurkowy kocur odpowiada, że czasy się zmieniają i trzepie Pioruna w ucho. Ten unika ciosu, choć jego końcówka ucha jest rozdarta i zastanawia się, co ojciec naopowiadał swoim kotom, aby przekonać ich do tak zaciekłej walki. Szyszka ciągnie kocura na bok, a jego pazury zaczepiają o jego kark, ale Cień Wysoki wpycha się między dwoma kocurami, odpychając marmurkowego. Przywódczyni wrzosowisk skacze na niego i drapie go po brzuchu. Szyszka krzyczy z bólu, po czym nieruchomieje, zabity przez cios kotki. Krew wypływa z jego martwego ciała, chlapiąc ziemię szkarłatem ku szoku Pioruna. Żałuje napastnika, ponieważ nigdy nie byłby w stanie zabić ani poczuć wiatru w futrze; mówi Cieniu Wysokiemu, że go zabiła. Jednak kotka jest obojętna i mówi, że koty Nieba Czystego nie okazują litości; muszą walczyć lub zginąć.
Po bitwie, Wąż pozostaje obok martwego ciała Szyszki, ale Niebo Czyste odcina, żeby go zostawił, a następnie nakazuje wszystkim swoim kotom powrót do obozu; Wąż temu protestuje. Dźga łapą martwego przyjaciela i pyta, co zrobić z ciałami zmarłych, ale przywódca mamrocze, że nigdzie się nie wybierają. Wkrótce potem, Rzeka Falująca wkracza na polanę; obserwował bitwę, a w jego oczach lśni smutek, gdy pochyla się, by powąchać ciało marmurkowego kocura. Obwinia Niebo Czyste za śmierć, którą przyniósł, ale ten się broni, że chciał tylko zdobyć odpowiednią ilość zwierzyny dla każdego kota. Rzeka Falująca spogląda w dół na ciało i mamrocze, że teraz będzie jej pod dostatkiem.
W miarę jak koty coraz bardziej się spierają, duchy kotów, które zginęły, przychodzą rozmawiać z żywymi. Ich futra są gładkie, grube i pozbawione ran, a Szyszka, Pióro Lotne i Skrzek Kawki patrzą na siebie, wyraźnie zdezorientowani tym, co się z nimi stało. Duchowe koty besztają tych, którzy spowodowali wojnę, a kiedy Mech Cienisty konfrontuje się z Cieniem Wysokim w sprawie zabicia marmurkowego kocura. Kotka zaprzecza, że miała zamiar zabić Pioruna, ale zmarły Szyszka rzuca wyzwanie, że ona tego nie wie i nie może zdecydować, czyje życie jest ważniejsze. Ta twierdzi, że nie miała wyboru, ale Mech Cienisty odpowiada, że wszystkie koty mają wybór. Duch kocura migocze bliżej i zatrzymuje się przed Janowcowym Futrem. Mruczy, że polowali jako włóczędzy i pyta go, czy pamięta. Ten odpowiada, że tak, a marmurkowy kocur zwraca się do Wietrznej Sprinterki i mówi, że zawsze była szybsza niż oni dwaj. Żar pyta swoją matkę, czy była szybka, a ta to potwierdza. Jednak Szyszka mówi, że jest szczęśliwsza, będąc teraz częścią grupy. Wietrzna Sprinterka napotyka jego spojrzenie i zgadza się.
Wtedy widać spadającą gwiazdę, a Burza miauczy do kotów, że wszyscy żyją pod tymi samymi gwiazdami. Szyszka przechyla głowę i dodaje, że jeden księżyc świeci na wszystkie ich legowiska. Mech Cienisty kończy, że muszą się zjednoczyć lub zginąć. Duchowe koty zaczynają znikać, a marmurkowy kocur wraca do swojego ciała i zwija się w nim, jakby wracał do swojego legowiska.
Superedycje[]
Dom Rzecznej Gwiazdy[]
Nowele[]
Życie Cienistej Gwiazdy[]
Cienista Gwiazda przypomina sobie jak zamordowała Szyszkę na oczach młodego Piorunującej Gwiazdy.
Galeria[]
Bazy postaci[]
Ta grafika może być używana poza Wojownicy Wiki (z wyjątkiem innych wikii) jedynie do przedstawienia wyglądu tej postaci, w niezmienionej formie, koniecznie za podaniem źródła. Więcej.
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 346
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Wyjawione we "Uderzeniu pioruna", spis klanów
- ↑ Wyjawione we "Uderzeniu pioruna", strona 354
- ↑ Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 328
- ↑ Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 172
- ↑ Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 33
- ↑ Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 346
- ↑ Wyjawione w "Pierwszej bitwie", strona 32